دلار ۸۰ هزار تومان شد/ دولت فرافکنی نکند

عصر ایران نوشت: سرانجام دلار آمریکا در بازار آزاد تهران به رقم بی سابقه و نجومی 80 هزار تومان رسید. این در حالی است که دولت چهاردهم در حالی کار خود را آغاز کرد که دلار حدود 59 هزار تومان بود. به عبارت دیگر در 5 ماه گذشته قیمت دلار آزاد 21 هزار تومان افزایش داشته است!

البته که منکر وقایعی مانند تشدید تنش در منطقه و پیروزی ترامپ در انتخابات آمریکا نیستیم و بر اثرات منفی آنها بر قیمت دلار واقفیم ولی کارویژه هر دولتی مدیریت همین بحران ها و کاستن از آثار سوء آنهاست.

3 روز پیش، عبدالناصر همتی ،وزیر اقتصاد، در کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی با برشمردن عوامل خارجی موثر بر تحریم ها گفت که عملکرد دولت در مدیریت بازار ارز قابل قبول بوده است چرا که قیمت دلار باید حدود 73 تومان باشد. آن روز دلار در بازار آزاد در کانال 76 هزار تومان بود و حرف همتی این بود که تنها اندکی بیش از  آنچه باید، دلار گران است. گفتن این حرف همان و جهش بی محابای قیمت دلار همان و تنها در 3 روز 4 هزار تومان بر قیمت دلار افزوده شد و به رقم بی سابقه و هولناک 80 هزار تومان رسید.

در واقع، علاوه بر دلایل زیرساختی و خارجی، یکی از دلایل افزایش قیمت دلار در روزهای اخیر، اظهارات نسنجیده سکاندار اقتصاد کشور است. جای تاسف دارد که فردی چون همتی که هم سابقه رسانه ای دارد و هم سال های سال در منصب های مهم اقتصادی بوده، حواسش نیست که کلمه کلمه حرف های یک مدیر اقتصادی و سیاسی، مورد توجه بازار قرار می گیرد و به صورت کاهش ، ثبات یا افزایش قیمت ها ترجمه عملی می شود.

از آلن گرینسپن، یکی از معروف ترین و مقتدرترین روسای بانک مرکزی آمریکا نقل است که می گفت: وقتی از جلسات فدرال رزرو بیرون می آیم و خبرنگاران بیرون در منتظر هستند، سعی می کنم حتی مراقب صورتم باشم زیرا هر تغییری در چهره می تواند به گونه ای متفاوت تعبیر شود و آثار اقتصادی بیرونی به بار آورد. 

به هر روی، همان طور که توجیهات دولت های قبل در عدم مدیریت بازار ارز مقبول نبود، از این دولت هم پذیرفته نیست. مردم به رئیس جمهور رای داده اند که برود و همین مسائل را حل کند و اگر قرار بود  همه چیز را به  عوامل خارجی نسبت دهند، اساساً چه نیازی بود به دولت در داخل؟!

وانگهی، اگر تنش در روابط خارجی به طور جدی بر روی ارزش پول ملی اثر منفی می گذارد – که می گذارد – دولت موظف است همه تلاش خود را برای تنش زدایی از روابط خارجی به کار ببرد؛ با نهادهای تصمیم گیر در این باره طرح موضوع کند و به نمایندگی از ملت، آنها را برای بهسازی روابط خارجی، همراه کند. اساساً یکی از دلایلی که مردم به پزشکیان رای دادند این بود که او حرف دل شان را درباره لزوم تعامل با جهان می زد و حالا وقت آن رسیده است که آنچه را گفته در سطوح بالای کشور، پیگیری کند.

سال های سال درباره اقتصاد ایران گفته شده که بیمار است و باید جراحی شود. اما بیش از اقتصاد، این سیاست خارجی است که نیاز به جراحی دارد. از بین این دو بیمار هم، حال دومی وخیم تر است و باید در اولویت عمل قرار گیرد. طرفه آن که بیمار اول (اقتصاد) از کم خونی (منابع مالی) رنج بسیار می برد و اگر بیمار دوم (سیاست خارجی) شفا یابد، خون کافی به اقتصاد هم می رسد و شاید دیگر نیازی به جراحی نداشته باشد و مداوای عادی جواب دهد.

به هر روی، دولت مستقر موظف به حراست از ارزش پول ملی است، حال می خواهد با اقدامات مستقیم اقتصادی این مهم را سر و سامان دهد یا از رهگذر توسعه سیاست خارجی یا هر روش دیگر. مردم از دولت شان انتظار ثبات اقتصادی دارند و این انتظار بحق را نمی توان با فرافکتی و “کی بود کی بود من نبودم”، نادیده انگاشت.