بازخوانی مشکلات اقتصادی بازمانده از دولت سیزدهم؛ راه حلی برای آنها وجود دارد؟
روزنامه شرق نوشت: درخصوص قراردادهای IPC تازه امضاشده، اگر صندوق توسعه ملی به پروژه‌هایی که این روزها شرکت ملی روی کاغذ برای توسعه امضا کرده است پولی ندهد، آیا این شرکت‌ها که مدیران وزارت نفت و شرکت ملی پیش‌تر خود مدیر ارشد آنها بوده‌اند پولی برای توسعه دارند؟
طلب 100 میلیارد دلاری صندوق توسعه ملی چگونه و با چه مدلی بازپرداخت می‌شود؟ برای آزادگان آیا مجموع چند بانک خود به‌اندازه یک میلیارد دلار پول دارند؟ چه کسی مسئول وضعیت ناترازی گاز و ناترازی بنزین در کشور است و چه برنامه‌ای برای حل آن وجود دارد؟ با این قراردادهای تهی از تخصص و سرمایه آیا دهان شیرین می‌شود؟ فرض که ما مشکل FATF و تحریم را حل کردیم، چین که به ابتکار آقایان نفت ما را گرفته و پول آن را پس نداده و حتی حاضر نشده است از پول بلوکه‌شده خودمان برای توسعه فاز دوم یاداوران و آزادگان هزینه کند، آیا حاضر است پول ما را پس دهد؟
همه کشورها سناریوهای میان‌مدت و بلندمدت برای گذار انرژی و کاهش آلاینده‌های کربنی دارند و این برنامه‌ها به‌سادگی با یک جست‌وجوی ساده در اینترنت برای تمام کشورها در دسترس است، اما در کشور ما هیچ‌یک از داوطلبان ریاست‌جمهوری تابه‌حال کلمه‌ای در این مورد بر زبان نرانده است. سهم توسعه برق خورشیدی و بادی چه می‌شود؟ بحران آب چطور؟ برای مثال اگر سال بعد باران کمتر ببارد چه؟ زمستان برعکس امسال سرد باشد و مصرف گاز خانگی سربه‌فلک بکشد چه؟
در بسیاری از میادین نفتی ما، سهم برداشت زیر پنج درصد است. ما نیاز به استفاده از روش‌های ازدیاد برداشت داریم که آنچنان نیز پیچیده نیست، شرکت ملی نفت ایران خصوصا در سال‌های اخیر چه کاری برای اجرای یک پایلوت موفق ازدیاد برداشتی انجام داده است؟ بروید و از نفتی‌ها بپرسید که کاهش حقوق در کنار افزایش مالیات چه بر سر متخصصان آورده است و کسانی که امکان خروج از کشور را داشته‌اند چگونه مجبور شدند جلای وطن کنند.
چرا یک فرد و تنها یک فرد در شرکت ملی نفت ایران تا جای ممکن مدیران ارشد، میانی و حتی مدیران واحد را می‌تواند از همشهریان خود بچیند؟ مدیران چه برنامه‌ای برای حذف این همشهری‌بازی که ریشه نفت را می‌خشکاند دارند؟ به‌زبان ساده، در حوزه نفت و گاز و انرژی و البته محیط‌زیست، کشتی ما درحال غرق‌شدن است و نه‌تنها عملکرد دولت قبل و البته دولت قبل‌تر و قبل‌تر هیچ‌کدام در استای اصلاح این مسیر نبوده است، بلکه روزبه‌روز سرعت نزدیک‌شدن به چاله‌های بزرگ مشکلات در دولت‌های مختلف بیشتر شده است.
