بیوگرافی دیگو سیمئونه، بازیکن و مربی فوتبال آرژانتینی

آشنایی با زندگی دیگو سیمئونه

چکیده ای از بیوگرافی دیگو سیمئونه :

نام کامل: دیه گو پابلو سیمئونه گونزالس

تاریخ تولد: 28 آوریل 1970

محل تولد: بوئنوس آیرس، آرژانتین

قد: 1.77 متر

پست: هافبک

آشنایی با زندگینامه دیه گو سیمئونه :

دیه گو پابلو سیمئونه گونزالس (متولد 28 آوریل 1970)، ملقب به “ال چولو”، مربی حرفه ای فوتبال آرژانتینی و بازیکن سابق است که به عنوان هافبک بازی می کرد. او از دسامبر 2011 سرمربی باشگاه اتلتیکو مادرید در لالیگا بوده و در حال حاضر دومین مربی با طولانی ترین دوره خدمت در اروپا محسوب می شود. سیمئونه به عنوان یکی از برجسته ترین مربیان قرن بیست و یکم شناخته می شود.

در دوران حرفه ای باشگاهی که از سال 1987 آغاز شد، سیمئونه برای تیم های ولز سارسفیلد (آرژانتین)، پیزا (ایتالیا)، سویا (اسپانیا)، اتلتیکو مادرید (اسپانیا)، اینتر میلان (ایتالیا)، لاتزیو (ایتالیا) و راسینگ کلوب (آرژانتین) بازی کرد. او در سال 1996 با اتلتیکو مادرید دوگانه داخلی (لالیگا و کوپا دل ری) را کسب کرد، در سال 1998 با اینتر میلان جام یوفا را به دست آورد و در سال 2000 با لاتزیو نیز دوگانه داخلی (سری آ و کوپا ایتالیا) را فتح کرد.

همچنین، او در سال 1999 جام سوپر یوفا و در سال 2000 سوپرکوپا ایتالیانا را با لاتزیو به دست آورد. سیمئونه بیش از 100 بار برای تیم ملی آرژانتین به میدان رفت و در جام های جهانی 1994، 1998 و 2002 و همچنین چهار دوره کوپا آمریکا حضور داشت که در سال های 1991 و 1993 قهرمان این رقابت ها شد. او همچنین در سال 1992 جام کنفدراسیون ها، در سال 1993 جام آرتمیو فرانکی و در بازی های المپیک تابستانی 1996 مدال نقره را کسب کرد.

به عنوان مربی، سیمئونه هدایت تیم های آرژانتینی راسینگ کلوب، استودیانتس، ریور پلاته، سن لورنزو و تیم ایتالیایی کاتانیا را بر عهده داشته و از سال 2011 به اتلتیکو مادرید پیوست. او با استودیانتس و ریور پلاته قهرمان لیگ برتر آرژانتین شد.

سیمئونه بزرگ ترین موفقیت های مربیگری خود را با اتلتیکو مادرید کسب کرده و این تیم را به رقیبی جدی برای لالیگا تبدیل کرده و دوگانگی رئال مادرید و بارسلونا را شکسته است. او دو بار لالیگا، یک بار کوپا دل ری، دو بار لیگ اروپا، دو بار سوپر جام یوفا را کسب کرده و دو بار به فینال لیگ قهرمانان اروپا رسیده است. سیمئونه طولانی ترین دوره مربیگری در لالیگا را دارد و بیش از یک دهه در اتلتیکو مادرید حضور داشته است. او در فینال کوپا دل ری 2013 در ورزشگاه سانتیاگو برنابئو، پس از 14 سال اولین پیروزی دربی را مقابل رئال مادرید، رقیب دیرینه، به دست آورد.

دوران باشگاهی دیگو سیمئونه :

سیمئونه در سال 1987 با ولز سارسفیلد کار خود را آغاز کرد. هنگامی که 14 ساله بود، مربی جوانانش، ویکتوریو اسپینتو، به دلیل بازی پرانرژی اش لقب “چولو” را به او داد که یادآور کارملو سیمئونه، بازیکن سابق بوکا جونیورز و تیم ملی آرژانتین بود (بدون رابطه خویشاوندی).

پس از شروع در ولز سارسفیلد، سیمئونه در سال 1990 به تیم سری آ پیزا پیوست. این تیم در فصل اول حضور او سقوط کرد و پس از ناکامی در صعود در فصل بعد، سیمئونه به سویا در لالیگا فروخته شد. او دو فصل در سویا بازی کرد و سپس به اتلتیکو مادرید پیوست. در اتلتیکو، او کاپیتان تیم بود و در فصل 1995-96 دوگانه لالیگا و کوپا دل ری را کسب کرد.

در سال 1997، سیمئونه به سری آ و اینتر میلان بازگشت و دو فصل کامل را در این تیم سپری کرد و در فصل 1997-98 جام یوفا را با تیمی که رونالدو در خط حمله آن بود، به دست آورد. در سال 1999، او به لاتزیو پیوست و به هم وطنانش نستور سنسینی، ماتیاس آلمیدا و خوان سباستین ورون ملحق شد.

لاتزیو در فصل قبل از حضور سیمئونه به اسکودتو نزدیک شده بود و او در نهایت به قهرمانی سری آ در فصل 1999-2000 کمک کرد. در آن فصل، یوونتوس تا روز آخر با دو امتیاز اختلاف صدرنشین بود، اما شکست یوونتوس مقابل پروجا در هوای بارانی و پیروزی راحت 3-0 لاتزیو مقابل رجینا در استادیو المپیکو، اولین عنوان سری آ را برای سیمئونه به ارمغان آورد. او همچنین در همان فصل کوپا ایتالیا را با غلبه بر اینتر به دست آورد و دوگانه ایتالیایی را تکمیل کرد.

سیمئونه سه فصل دیگر در رم ماند و در فصل 2001-02 با گلی که در روز آخر مقابل اینتر، تیم سابقش، به ثمر رساند، رویای قهرمانی این تیم را بر باد داد.

پس از فسخ قرارداد با لاتزیو، سیمئونه در سال 2003 به اتلتیکو مادرید بازگشت و دو فصل دیگر در این تیم بازی کرد. در مجموع، او در 165 مسابقه برای اتلتیکو به میدان رفت و 31 گل به ثمر رساند. در دسامبر 2004، تأیید شد که او اروپا را ترک کرده و برای پایان دوران بازیگری خود به راسینگ کلوب در آرژانتین بازمی گردد.

دوران ملی :

دیه گو سیمئونه در سال 1992 به نمایندگی از تیم زیر 23 سال آرژانتین در تورنمنت پیش المپیک کونمبول در پاراگوئه شرکت کرد، اما آرژانتین نتوانست به المپیک تابستانی 1992 صعود کند.

سیمئونه در تیم ملی بزرگسالان آرژانتین 106 بازی انجام داد که اولین بازی اش در سال 1988 با شکست 4-1 مقابل استرالیا بود. او اولین بازیکن آرژانتینی بود که به رکورد 100 بازی ملی رسید و این دستاورد در مسابقه ای مقابل ونزوئلا در مارس 2002 به دست آمد. اگرچه در جام جهانی 1990 که آرژانتین نایب قهرمان شد حضور نداشت، اما در کوپا آمریکا 1991 و 1993 قهرمان شد. او در جام های جهانی 1994، 1998 (که کاپیتان تیم بود) و 2002، و همچنین کوپا آمریکا 1995 و 1999 حضور داشت.

سیمئونه همچنین به عنوان یکی از سه بازیکن بالای 23 سال در تیم زیر 23 سال آرژانتین در المپیک 1996 آتلانتا شرکت کرد و مدال نقره کسب کرد. او به عنوان هافبک، 11 گل برای آرژانتین به ثمر رساند، از جمله یک گل در پیروزی 3-1 مقابل عربستان در فینال جام کنفدراسیون های 1992. همچنین در سال 1993، در جام آرتمیو فرانکی مقابل دانمارک (پیروزی 5-4 در ضربات پنالتی پس از تساوی 1-1) یکی از ضربات پنالتی آرژانتین را گل کرد.

در جام جهانی 1994، در بازی مرحله یک هشتم مقابل رومانی، پاس گل ابل بالبو را فراهم کرد، اما آرژانتین با شکست غیرمنتظره 3-2 حذف شد. در جام جهانی 1998، در بازی مقابل انگلیس، دیوید بکهام پس از خطا روی سیمئونه اخراج شد (به دلیل واکنش به خطای سیمئونه) و آرژانتین در ضربات پنالتی پیروز شد. سیمئونه بعدها اعتراف کرد که برای اخراج بکهام تمارض کرده بود. در مرحله بعد مقابل هلند، او به دلیل تکل آرتور نومان مصدوم شد و آرژانتین 2-1 باخت. در جام جهانی 2002، آخرین حضور او، آرژانتین در مرحله گروهی حذف شد که شامل شکست 1-0 مقابل انگلیس با پنالتی بکهام بود.

سیمئونه در سال 2002 اظهار داشت که از پیشی گرفتن از دیه گو مارادونا به عنوان پربازیکن آرژانتین “خجالت زده” است، هرچند بعدها بازیکنانی چون روبرتو آیالا، خاویر ماسکرانو، خاویر زانتی، آنخل دی ماریا، نیکولاس اوتامندی و لیونل مسی از او پیشی گرفتند.

سبک بازی دیگو سیمئونه :

سیمئونه هافبکی سرسخت، چندمنظوره، سخت کوش و کامل بود که تحرک بالا، توانایی خوب در هوا و قابلیت هم در گرفتن توپ و هم در شروع حملات داشت و همچنین تمایل به گلزنی نشان می داد. او معمولاً در مرکز زمین به عنوان هافبک باکس تو باکس یا دفاعی بازی می کرد، اما گاهی در نقش هافبک هجومی یا حتی مدافع کناری چپ (در بازی 1998 مقابل انگلیس) به کار گرفته شد.

او به دلیل رهبری، تطبیق پذیری تاکتیکی، هوش، قدرت و استقامت شناخته می شد و کارشناسان تکنیک، دید و دامنه پاس هایش را نیز تحسین می کردند. سیمئونه سبک بازی سخت خود را به “گرفتن چاقو بین دندان ها” تشبیه کرد و خود را “جنگجو و مبارزی که همه چیز را می دهد” توصیف نمود. الگوهای اصلی او فالکائو (هافبک برزیلی) و لوتار ماتئوس (هافبک آلمانی) بودند.

دوران مربیگری دیگو سیمئونه :

سال های اولیه

دیه گو سیمئونه پس از پایان دوران بازیگری اش در راسینگ کلوب در 17 فوریه 2006، مربیگری این تیم را بر عهده گرفت. پس از شروعی دشوار، تیم در کلوسورا 2006 عملکرد خوبی داشت، اما با تغییر رئیس باشگاه، سیمئونه در مه 2006 جای خود را به رینالدو مرلو داد.

در 18 مه 2006، او سرمربی استودیانتس شد و این تیم را پس از 23 سال به قهرمانی لیگ آرژانتین رساند با پیروزی 2-1 مقابل بوکا جونیورز در فینال 13 دسامبر 2006. در اکتبر 2006، روزنامه ورزشی اوله او را بهترین مربی لیگ آرژانتین معرفی کرد. او پس از شروعی ضعیف در آپرتورا 2007 استودیانتس را ترک کرد.

در 15 دسامبر 2007، سیمئونه سرمربی ریور پلاته شد و در کلوسورا 2008 با پیروزی 2-1 مقابل الیمپو قهرمان شد، اما پس از حذف زودهنگام در کوپا لیبرتادورس و ناکامی در 11 بازی داخلی، در نوامبر 2008 استعفا داد. در 15 آوریل 2009، او هدایت سن لورنزو را بر عهده گرفت، اما به دلیل نتایج ضعیف در آوریل 2010 کناره گیری کرد.

کاتانیا و راسینگ کلوب

در 19 ژانویه 2011، سیمئونه سرمربی کاتانیا در سری آ شد و این تیم را از خطر سقوط نجات داد، اما در ژوئن 2011 این پست را ترک کرد. در 21 ژوئن 2011، برای دومین بار سرمربی راسینگ کلوب شد.

اتلتیکو مادرید

2011-2013: موفقیت در لیگ اروپا و کوپا دل ری

در 23 دسامبر 2011، سیمئونه سرمربی اتلتیکو مادرید شد و در اولین فصل، این تیم را به قهرمانی لیگ اروپا در سال 2012 با پیروزی 3-0 مقابل اتلتیک بیلبائو در فینال بخارست رساند. در اوت 2012، اتلتیکو با شکست 4-1 چلسی در سوپر جام یوفا به قهرمانی رسید. در لالیگا، تیم در رده سوم قرار گرفت که بهترین نتیجه در 17 سال اخیر بود. در 17 مه 2013، اتلتیکو با پیروزی 2-1 مقابل رئال مادرید در فینال کوپا دل ری در سانتیاگو برنابئو، پس از 14 سال در دربی مادرید پیروز شد.

2013-2017: قهرمانی لالیگا و فینال های لیگ قهرمانان

در فصل 2013-14، با وجود فروش رادامل فالکائو، اتلتیکو با خرید داوید ویا و پیروزی های متوالی، از جمله برد 1-0 در برنابئو مقابل رئال مادرید، صدرنشین لالیگا شد. در هفته آخر، با تساوی مقابل بارسلونا در نیوکمپ، اتلتیکو پس از 1996 قهرمان لالیگا شد و سیمئونه پس از هلنیو هررا، دومین مربی آرژانتینی شد که این عنوان را برای اتلتیکو کسب کرد. در لیگ قهرمانان، اتلتیکو به فینال رسید، اما با وجود برتری تا دقیقه 93، با تساوی رئال مادرید و شکست 4-1 در وقت اضافه، نایب قهرمان شد.

در فصل 2014-15، اتلتیکو با خرید بازیکنانی چون آنتوان گریزمان و ماریو ماندژوکیچ، سوپر جام اسپانیا را برد، اما در لالیگا سوم شد و در یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان مقابل رئال مادرید حذف شد. در فصل 2015-16، اتلتیکو با بهترین رکورد دفاعی در پنج لیگ برتر اروپا، سوم شد و در فینال لیگ قهرمانان مقابل رئال مادرید در ضربات پنالتی شکست خورد.

2017-2021: لیگ اروپا و قهرمانی لالیگا

در سپتامبر 2017، قرارداد سیمئونه تا 2020 تمدید شد. در فصل 2017-18، اتلتیکو در لالیگا دوم شد و با پیروزی مقابل مارسی، قهرمان لیگ اروپا شد، هرچند سیمئونه به دلیل محرومیت، فینال را از سکوها تماشا کرد. در فصل 2018-19، با خریدهایی چون توماس لمار، اتلتیکو در لالیگا دوم شد و در لیگ قهرمانان مقابل یوونتوس حذف شد. در فصل 2019-20، اتلتیکو لیورپول، قهرمان اروپا، را در آنفیلد حذف کرد و سیمئونه با پیروزی مقابل آلاوس، رکورد لوییس آراگونس را به عنوان موفق ترین مربی تاریخ اتلتیکو در لالیگا شکست.

در فصل 2020-21، با خرید لوئیس سوارز و تغییر سیستم به دفاع سه نفره، اتلتیکو پس از پیروزی 2-1 مقابل رئال وایادولید در هفته آخر، دومین قهرمانی لالیگا را تحت هدایت سیمئونه کسب کرد. در مارس 2021، او با 309 پیروزی، رکورد آراگونس را به عنوان پرافتخارترین مربی اتلتیکو شکست.

2022-تاکنون: تمدید قرارداد و رکوردهای جدید

در نوامبر 2023، قرارداد سیمئونه تا ژوئن 2027 تمدید شد. در 28 نوامبر 2023، او صدمین بازی خود در لیگ قهرمانان را با پیروزی 3-1 مقابل فاینورد هدایت کرد و پس از الکس فرگوسن و آرسن ونگر، سومین مربی با این دستاورد برای یک باشگاه شد. در 23 نوامبر 2024، او هفتصدمین بازی خود با اتلتیکو را در پیروزی 2-1 مقابل آلاوس هدایت کرد.

سبک مربیگری دیه گو سیمئونه :

دیه گو سیمئونه در سال 2006 با هدایت استودیانتس، از آرایش 4-4-2 استفاده کرد که بعدها در اتلتیکو مادرید نیز به کار برد. در این سیستم، وینگرها به داخل حرکت کرده و نقش هافبک های هجومی را ایفا می کنند و به مدافعان کناری فضا می دهند، که در حمله به شکل 4-2-2-2 تبدیل می شود. دو هافبک دفاعی، قدرت دفاعی لازم را برای نبردهای میانه میدان فراهم می کنند. با این سیستم، استودیانتس در آپرتورا 2006 با وجود 10 نفره شدن، 2-1 بوکا جونیورز را شکست داد. مربیان الهام بخش او شامل مارسلو بیلسا، اسون گوران اریکسون، الفیو باسیله، ویکتوریو اسپینتو، لوئیجی سیمونی، کارلوس بیلاردو و رادومیر آنتیچ هستند.

در ریور پلاته، با بازیکنانی چون رادامل فالکائو و الکسیس سانچز، او از سیستم تهاجمی 3-3-1-3 مشابه سبک مارسلو بیلسا استفاده کرد و در کلوسورا 2008 قهرمان شد، اما در فصل بعد به دلیل مصدومیت ها و نتایج ضعیف، اخراج شد. تیم های سیمئونه به فشردگی دفاعی و ضدحملات سریع معروف اند. آنها در دفاع با آرایش 4-4-2 فشرده در یک سوم دفاعی خود و پرس در یک سوم حریف برای بازپس گیری توپ عمل می کنند. در حمله، با آرایش سیال 4-2-2-2، مهاجمان به کناره ها متمایل می شوند تا فضا ایجاد کنند. او حریفان را به کناره ها هدایت کرده و با برتری عددی، توپ را می رباید یا پاس رو به عقب را اجبار می کند. این سبک با لسترسیتی قهرمان لیگ برتر 2015-16 مقایسه شده است.

در کاتانیا (2011)، او بین 4-2-3-1 و 4-3-1-2 جابه جا شد تا از آدریان ریکیوتی بهترین استفاده را ببرد، در حالی که ویژگی های ضدحمله را حفظ کرد. بازیکنان کناری در دفاع عقب می کشیدند و ریکیوتی و مهاجم مرکزی به میانه میدان بازمی گشتند تا پاس های میانی حریف را قطع کنند. سیمئونه به انعطاف تاکتیکی و توجه به جزئیات معروف است. در اتلتیکو، او بر ضربات ایستگاهی تمرکز دارد و چندین گل کلیدی، از جمله گل قهرمانی لالیگا 2014، از این طریق به ثمر رسیده است. در نیمه نهایی لیگ قهرمانان 2016 مقابل بایرن مونیخ، او با تغییر آرایش به 4-1-4-1 و جابه جایی سائول نیگز به هافبک دفاعی، تیم را متعادل کرد و به فینال رسید.

سیمئونه به ایجاد اعتماد و انضباط در بازیکنانش شهرت دارد. در بازی نهایی لالیگا 2014 مقابل بارسلونا، با وجود مصدومیت دیه گو کاستا و آردا توران، او تیم را در بین دو نیمه آرام کرد و با گل دیه گو گودین به تساوی و قهرمانی رسید. در نیمه نهایی لیگ اروپا 2018 مقابل آرسنال، با وجود اخراج شیمه ورسالیکو و خودش، تیم با 10 نفر و 24٪ مالکیت، تساوی 1-1 را حفظ کرد و به فینال صعود کرد. آردا توران گفته است: «سیمئونه به ما آموخت از سختی ها لذت ببریم.» دیه گو گودین نیز اظهار داشت: «بازیکنان برای او جان می دهند. او باور به رقابت با تیم های بزرگ تر را به ما می دهد.»

در فصل 2020-21، با بحران مصدومیت و کووید-19، سیمئونه به آرایش های سه دفاعه (5-3-2 و 3-5-2) روی آورد و برای اولین بار از فصل 2013-14، اتلتیکو میانگین مالکیت بالایی داشت.

زندگی شخصی دیگو سیمئونه :

فرزندان سیمئونه، جیووانی، جانلوکا و جولیانو (از همسر اولش)، فوتبالیست های حرفه ای هستند و به ترتیب در ناپولی، رایو مایاداهوندا و اتلتیکو بازی می کنند. او همچنین دو دختر، به نام های فرانچسکا و والنتینا، با همسرش کارلا پرریرا دارد که در ژوئن 2019 به طور مخفیانه با او ازدواج کرد.

دوران حرفه ای باشگاهی دیگو سیمئونه :

جوانان:

ولز سارسفیلد

بزرگسالان:

دوران ملی :

دوران مربیگری :

افتخارات دیگو سیمئونه :

بازیکن

اتلتیکو مادرید

• لالیگا: 1995–96

• کوپا دل ری: 1995–96

اینتر میلان

• جام یوفا: 1997–98

لاتزیو

• سری آ: 1999–2000  

• کوپا ایتالیا: 1999–2000  

• سوپرکوپا ایتالیانا: 2000  

• سوپر جام یوفا: 1999

آرژانتین

• کوپا آمریکا: 1991، 1993  

• جام کنفدراسیون های فیفا: 1992  

• جام قهرمانان کونمبول–یوفا: 1993  

• مدال نقره المپیک تابستانی: 1996

فردی

• جایزه EFE: 1995–96

مربی

• استودیانتس  لیگ برتر آرژانتین: آپرتورا 2006

ریور پلاته

• لیگ برتر آرژانتین: کلوسورا 2008

اتلتیکو مادرید

• لالیگا: 2013–14، 2020–21  

• کوپا دل ری: 2012–13  

• سوپرجام اسپانیا: 2014  

• لیگ اروپا: 2011–12، 2017–18  

• سوپر جام یوفا: 2012، 2018

فردی

• مربی ماه لالیگا: اکتبر 2013، نوامبر 2015، مارس 2017، اکتبر 2023، دسامبر 2024  

• جایزه جامعه ایبروآمریکن: 2014  

• مربی سال لالیگا: 2012–13، 2013–14، 2015–16، 2020–21  

• جایزه میگل مونیوس: 2013–14، 2015–16، 2020–21  

• جایزه فوتبال فیسبوک/مارکا (بهترین مربی): 2016  

• جایزه ویژه مربی برتر گلوب ساکر: 2017  

• بهترین مربی باشگاهی جهان IFFHS: 2016  

• مربی باشگاهی دهه IFFHS: 2011–2020  

• جایزه کونکس: 2020

گردآوری : بخش ورزشی موزستان