تورم نجومی در فوتبال ایران؛ افزایش بی‌رویه قیمت بازیکنان داخلی
به گزارش فارس، با شروع فصل نقل و انتقالات فوتبال کشورمان توجه باشگاه‌ها به جذب بازیکن خارجی به قدری زیاد شد که می‌توان گفت این توجه روند رو به رشد قابل توجهی نسبت به سال گذشته داشته است.
نکته قابل توجه استخدام بازیکنان خارجی توسط تیم‌های لیگ برتری این است که وسواس فنی باشگاه‌ها بیشتر شده و حالا که نظارت دقیق تری روی هزینه کرد آن‌ها و همچنین تزریق پول توسط اسپانسرها یا کارخانه‌های حامی آن‌ها به وجود آمده، مدیران دقت بیشتری روی کیفیت و سطح توانایی گزینه‌های پیشنهادی دارند.
هرچند این مساله شاید در نگاه اول به افت کیفی فوتبال کشورمان ربط داده شود اما واقعیت این ماجرا این است که به دلیل افزایش بی رویه و کنترل نشده قیمت بازیکنان داخلی، مسئولان باشگاه‌ها علاقه بیشتری به جذب بازیکنان خارجی در پست‌های مورد نیاز دارند.
به عنوان مثال بازیکن فصل گذشته یک تیم مطرح که عملکردش همواره انتقاداتی را درپی داشته، امسال برای حضور در یک تیم شهرستانی 20 میلیارد تومان طلب کرده است. یا بازیکنی که در اصل یک لژیونر ناموفق محسوب می‌شود و اکنون نیز پیشنهاد قابل توجهی در داخل ندارد، از یک تیم شهرستانی خواهان قرارداد 30 میلیارد تومانی شده است!
ازاین دست بازیکنان حتی در لیگ دسته اول هم می‌توان پیدا کرد و متعاقب آن بازیکنانی که عملکرد و تاثیرگذاری قابل توجهی در فصل گذشته داشته‌اند، بدون شک قراردادهای نجومی‌تری را می‌خواهند.
پرداخت زمین، ملک و پول در خارج از کشور و در واقع پرداخت‌های خارج از قرارداد، یکی از تبعات منفی بالارفتن بی حساب و کتاب تورم در فوتبال است. طرح قوانین نقل و انتقالاتی جدید گامی خوب و ارزنده در جهت کنترل این نابسامانی در فوتبال کشورمان است اما افزایش درخواست مالی بازیکنان مختلف برای عقد قرارداد جدید نشان می‌دهد این قوانین، بُرش و قاطعیت لازم را نداشته‌اند و باشگاه‌ها امسال مجبور هستند بازیکنان مد نظر را با قیمت‌های جدید راضی نگه دارند که همین مساله کلیدِ دور زدن قوانین جدید و سقف بودجه است.
تقریبا برای همه اهالی فوتبال ثابت شده که نقل و انتقالات باشگاه‌های مطرح بدون دور زدن سقف بودجه امکان پذیر نیست چرا که به طور طبیعی درخواست مالی بازیکنان سال به سال افزایش پیدا می‌کند و باشگاه‌ها نیز نمی‌توانند به طور صددرصدی با این اتفاق مقابله کنند. به همین خاطر به سراغ بازیکنان خارجی می‌روند که در نهایت با 200 یا 300 هزار دلار، قراردادی بیشتر از یکسال منعقد می‌کنند. در حالیکه بسیار دیده شده برای عقد قرارداد با بازیکن داخلی باید معادل 500 هزار دلار یا حتی بیشتر پرداخت کنند اما شاید این بازیکن از نظر کیفی به اندازه آن بازیکن خارجی کارایی نداشته باشد.
بنابراین به نظر می‌رسد تصمیم گیرندگان و قانونگذاران ورزش و فوتبال کشور باید توجه بیشتری در وضع قوانین داشته باشند تا بتوانند به خوبی افزایش قیمت‌ها را کنترل کنند. در واقع می‌توان گفت بدون کنترل افزایش بی رویه و سرطانی درخواست‌های مالی و قراردادها، وضعِ هر قانونی کارایی لازم را نخواهد داشت.
