دلنوشته برای امام حسین (ع)
درد و دل با امام حسین (ع)
درد و دل امام حسین (ع)
اگر در جامعه ای فقط یک حسین و یا چند ابوذر داشته باشیم
هم زندگی خواهیم داشت هم آزادی
هم فکر و هم علم خواهیم داشت
و هم محبت هم قدرت و سرسختی خواهیم داشت
و هم دشمن شکنی و هم عشق به خدا
*******
دلنوشته زیبا برای امام حسین (ع)
باز دلم رفته کنج شش گوشه زانو بغل گرفته و روضه ی عطش را زار می زند …
انگار همه روضه ی تو را می خوانند حسین ..
حوالی ظهر بود.
می خواستم لب باز کنم و بگویم که چقدر تشنه ام، آنقدر که زبان در کامم…اما به جای کلمات اشک بود که از گوشه ی چشمم سرازیر شد …
کسی برایمان از سپید شدن ناگهانی موهایش گفت که چطور چند لحظه اضطراب برای همیشه رنگ سپید را مهمان گوشه ای از گیسوانش کرده …
و آب که تند و زلال گوشه ای جاری بود و لب های عطش ناکی که بوی خنکای آب تشنه ترش می کرد …
انگار همه روضه ی تو را می خوانند حسین …
*******
درد و دل هایی با امام حسین (ع) :
گوش کن باز کسی بین دعا گفت :حرم
ناامید ازهمه و از همه جا گفت :حرم
توی آیینه سر و وضع خودش را تا دید
گله ای کرد از این حال و هوا گفت :حرم
شاه را کرد تجسم و به پایش افتاد
مثل هر بار فقط باز گدا گفت :حرم
او مریض است مریض غم بین الحرمین
شصت و نه بار به لب بهر شفا گفت :حرم
و نمازی که به یاد حرمت میشکند
بس که در رکعت خود جای دعا گفت :حرم
او همان است که پامنبری و سینه زن است
او همان است که در هروله ها گفت :حرم
دل به دریا زده و بار سفر را بسته با تعجب پدرش گفت کجا گفت: حرم ….
متن درد و دل با امام حسین (ع) :
من به عشق تو
و به شوق تو
و به هوای بال زدن در بیکران محبت تو
به این دنیا آمده ام
آمده ام بلبلی باشم
فرسنگ ها دور از گل
ولی عاشقش…
و پرستویی که به شوق رسیدن به تو
هر سال
مسیر سخت کوچ را طی می کند…
تو بودی که
با همان دستی که انگشتی نداشت
راه خدا را به من نشان دادی
*******
متن دلنوشته بلند برای امام حسین (ع)
دوست دارم بگریم، بر وضع خودم، زندگی ام مانند راهی بی پایان است که هر چه می دوم به انتهایش نمی رسم.
یا امام حسین، چطور به شهادت رسیدی اما زندگی ات نقطه پایانی داشت؟
چطور توانستی پایانی زیبا برایش در نظر بگیری؟
چطور بعد از این که پایان یافت، افراد دیگری راهت را شروع کردند؟
راه زندگی من مانند مسیری با چاله هایی از غم شده، هر قدم که برمیدارم در چاله ای از غم می افتم و دوباره برمی خیزم تا ادامه دهم اما نمی دانم که جلویم چاله ای عمیق تر است.
تو که راهت را شناختی، تو که مسیرت را دانستی، تو که برای زندگی ات پایانی زیبا داشتی، به من بگو چگونه بر این مسیر بی پایان، پایان دهم؟
چگونه خود از این چاله های غم خارج شوم تا به خدا برسم؟
درد و دل با سیدالشهدا :
ای که مرا خوانده ای…
راه نشانم بده…
گوشه ای از کربلا…
جا و مکانم بده…
نمیدونم شما که الان داری این نوشته ی من رو میخونی کربلا رفتی یا نه ؟
خرابه خرابه حالم…
دارم دیوونه می شم ….
اگه رفتی که خوب میدونی من واسه چی خرابم و اگه نرفتی فقط از خدا میخوام قسمتت کنه…
هی ضریح ارباب میاد جلو چشامو اشکم رو گونه هام جاری میشه …
کاش الان کربلا بودم…
کاش روبروی شیش گوشش بودم…
کاش تو همون کربلا می مردم و دیگه این فراق رو نمی کشیدم …
ای کربلا…
یاد اون لحظه ای که واسه اولین بار شیش گوشت رو دیدم افتادم ارباب…
ای مهربون دلت میاد من یه گوشه از این دنیا و دور از کربلا باشم و تو فراقت بسوزم…
حاشا به کرمت ارباب…
دلم تو این غروبیه دلتنگ غروبای کربلا شده…
اصلا نمی دونم چه جوری این دلم رو آروم کنم…
دوای دردم فقط یه چیزه…
فقط رسیدن به ارباب جونه مهربونم که اندازه تموم عالم دوسش دارم…
دیگه نمی تونم بنویسم و فقط اشک می ریزم و میرم به درد خودم بمیرم…
*******
درد و دل با امام حسین (ع) :
از تو ممنونم
که نکردی جوابم
با حال خرابم…
.
.
.
.
از تو ممنونم
ولی انگار که کردی جوابم
و من موندم و
حال خرابم
تو جمع نوکرات شاید
نکردی حسابم
ولی
باز از تو ممنونم
ولی
چرا کردی جوابم؟
کاش نکرده باشی
کاش نکرده باشی
از تو ممنونم…
گردآوری: بخش مذهبی موزستان
