سرزمینی از رنگ و بو: آشنایی با جذابیت‌های فراموش‌نشدنی جزیره فریزر

کشف جزیره فریزر: سرزمینی از رنگین‌کمان و زیبایی‌های طبیعت

جزیره فریزر یا کگاری

جزیره فریزر یا کگاری، یک جزیره شنی ثبت شده در میراث جهانی است که در ساحل جنوب شرقی منطقه واید بی-برنت، کوئینزلند، استرالیا واقع شده است. این جزیره تقریباً 250 کیلومتر (160 مایل) شمال مرکز ایالت بریزبن قرار دارد و به عنوان بخشی از منطقه فریزر کوست، در فهرست میراث جهانی به دلیل آثار طبیعی خود، آب‌های اطراف و بخش‌هایی از سرزمین اصلی نزدیک، شامل پارک ملی شنی بزرگ، ثبت شده است.

این جزیره جزء سرزمین‌های سنتی مردم بوچولا است که به نام سنتی “کگاری” معروف است. در سال 1847، مهاجران اروپایی وارد این جزیره شدند و آن را به افتخار کاپیتان جیمز فریزر، استاد قلعه استرلینگ که در اوایل آگوست 1836 در جزیره درگذشت، “جزیره فریزر” نامیدند.

در تاریخ 7 ژوئن 2023، پس از یک دهه حمایت از مردم بوچولا، این جزیره به طور رسمی نام خود را به K’gari تغییر داد. مردم بوچولا این نام را به معنای “روح سفید زیبا” می‌دانند و اظهار می‌کنند که “او برای ما زیبا است – او مادر ماست” و “او غذا، آب و سرپناه فراهم می‌کند و در عوض ما از او محافظت و حفظ می‌کنیم، طبق سه آموزه‌ای که یندینگی (در زبان بومی مردم بوچولا، یک مفهوم چند بُعدی است که تضمین کننده تعادل و هماهنگی با محیط زیست و دیگر اجتماعیان است) به ما داده است. این نام در جاهای دیگر به معنای ‘بهشت’ نیز ثبت شده است.

تاریخچه جزیره فریزر 

سرزمین‌هایی که جزیره امروزی را شامل می‌شود، حداقل 60٬000 سال است که توسط مردم بوچولا سکونت داشته‌اند. در ابتدا، جزیره فریزر به سرزمین اصلی متصل بود، اما 10٬000 تا 20٬000 سال پیش در طی بالا آمدن دریاها به جزیره تبدیل شد.

داستان خلقت کگاری که توسط اولگا میلر، یکی از نوادگان مستقیم و بزرگان قوم بوچولا نقل شده است، این است که یندینگیه (همچنین با املای Yindingie) از آسمان  آمد و دست به کار شد تا دریا و سپس زمین را بسازد. هنگامی که به منطقه‌ای که اکنون به عنوان خلیج هروی شناخته می‌شود رسید، یک یاور به او پیوست – به عنوان روح سفید زیبا به نام شاهزاده خانم کگاری. او با ایجاد درختان و گل‌های زیبا، دریاچه‌هایی که به عنوان آینه‌های خاص بودند و نهرها و آب‌های خنده‌آور، جزیره را زیبا کرد. این مردم را به علم و قانون آموخت و به آنها آموخت که چگونه زندگی کنند تا فرزندان و اجدادشان همواره در کنار کگاری باشند.

بوچولا (همچنین با نام‌های Batjala، Badtjala، Badjela و Badjala نیز شناخته می‌شود) زبان منطقه ساحل فریزر را تشکیل می‌دهد. منطقه زبان بوچولا شامل مناظر در داخل مرزهای دولت محلی شورای منطقه‌ای ساحل فریزر، به ویژه شهرهای مریبورو و خلیج هروی است که از جنوب به سمت نوسا امتداد دارند.

تحقیقات و شواهد باستان‌شناسی نشان می‌دهد که بومیان استرالیا حداقل 5٬000 سال پیش کگاری را اشغال کرده‌اند. جمعیت دائمی 400-600 نفر وجود داشت که به دلیل منابع فراوان غذای دریایی، در ماه‌های زمستان به 2٬000-3٬000 نفر افزایش یافت. درگیری با مهاجران اروپایی و بیماری‌ها، جمعیت را از 435 نفر در سال 1872 به 230 نفر در سال 1880 کاهش داد. اکثر این افراد در سال 1904 از جزیره خارج شدند و به مأموریت‌هایی در یرابه و دورندور (نزدیک کابولچر) منتقل شدند.

تخمین زده می‌شود که بیش از 500 سایت باستانی بومی در این جزیره واقع شده است.

اکتشاف بریتانیا (1770-1840)

در دوره اکتشاف بریتانیا (1770-1840)، تماس اولیه اروپایی‌ها با کاوشگران و کشتی‌های غرق شده محدود بود. جیمز کوک، اولین بریتانیایی ثبت شده که کگاری را در سال 1770 از ساحل جزیره دید و هند را هد نامید. این رویداد برای بومیان اهمیتی داشت و تبدیل به اولین گواهی شفاهی از مشاهدات اروپاییان در این منطقه شد. متیو فلیندرز نیز در سال 1799 و 1802 از جزیره عبور کرد و نقشه‌های مهمی از مناطق اطراف را ترسیم کرد.

در سال 1842، اندرو پتری مناطق مرتعی خوبی را ثبت کرد و در سال 1847، ستوان رابرت دیمن به عنوان اولین اروپایی با قایق بین K’gari و سرزمین اصلی قایق‌رانی کرد.

غرق کشتی؛ الیزا فریزر (1836)

در سال 1836، کاپیتان جیمز فریزر و همسرش، الیزا فریزر، در جزیره غرق شدند. کشتی آنها، قلعه بریگ استرلینگ، در حین عبور از دیواره مرجانی بزرگ بر روی مرجان حفر شد. آنها در قایق‌های نجات به سمت شهرک در خلیج مورتون حرکت کردند، اما در طول سفر، همسر کاپیتان فریزر در آب زایمان کرد و نوزاد پس از تولد غرق شد. الیزا و همسر دوم او پس از 

آن در جزیره زندگی کردند و در نهایت توسط یک محکوم به نام جان گراهام پیدا شدند.

درگیری مرزی (1851–1860)

در سال 1847، استقرار غیربومیان در منطقه بوچولا در سرزمین اصلی آغاز شد و درگیری‌های مرزی بین مردم بومی و غیربومی شدید شد. جنگ مرزی در سال 1851 با فراخوان دولت برای دستگیری برخی از بومیان به وجود آمد و با درگیری‌های خشونت‌آمیز همراه بود. نیروهای فرماندهی فردریک واکر درگیری‌های بسیاری را با مردم بومی آغاز کردند، که به شدت مورد انتقاد قرار گرفتند.

این درگیری‌ها با تلاش‌های مرزی در جزیره فریزر آغاز شدند و به دلیل تنش‌های بین بومیان و غیربومیان، مواجهه‌ها و اسیرگیری‌ها در مناطق مختلف آسترالیا ادامه یافت. این درگیری‌ها منجر به درگیری‌های خونین و تلفات جانی شدیدی شدند.

مقامات بریتانیایی در ماریبورو گزارش دادند که ساکنان غیربومی احساس خطر کرده و در نتیجه، پادگان‌های پلیس بومی تأسیس شدند. تحولات واقعی این درگیری‌ها به شدت مبهم بوده و تأثیرات آنها بر جوامع محلی به یاد مانده‌اند.

دختران سفید (1859) 

در سال 1859، پس از غرق شدن کشتی با مردم بوچولا در جزیره فریزر، شایعاتی درباره دو دختر “سفیدپوست” زنده‌مانده گسترش یافت. دولت نیو ساوت ولز از کاپیتان آرنولد خواست با اکسپدیشن برای نجات آنها به جزیره برود و در صورت بازگرداندن دختران، مبلغ 200 پوند جایزه را دریافت کند. اکسپدیشن با همکاری مرد بومی به نام تامی اجرا شد و دو دختر 12 و 18 ساله را در اردوگاه بومیان پیدا کرد. آنها “نیم کاست” بومی بودند و از زبان انگلیسی کامل محروم بودند. دختران به سیدنی منتقل شدند، اما پس از مدتی در انبار مهاجرت نگهداری شدند. بزرگترین دختر به نام “کیتی” به علت رنج‌های روانی درگذشت و دیگری به نام “ماریا” نیز در سن 20 سالگی به علت سل ریوی درگذشت.

اردوگاه توقیف بومیان (1897-1904) 

در سال 1897، به عنوان قسمتی از اجرای قانون حمایت از بومیان، دولت کوئینزلند 51 نفر از مردم بومی را به اردوگاهی در جزیره Fraser منتقل کرد. شرایط در این اردوگاه وخیم بودند و زندانیان به دلیل سوء تغذیه، بیماری‌ها و جیره ناکافی با مشکلات مواجه بودند. در سال 1904، به دلیل صرفه‌جویی در بودجه، اردوگاه بوگیمبا تعطیل شد و زندانیان به مکان‌های دیگر منتقل شدند. این اقدام منجر به تنش و آتش‌سوزی شد که باعث تغییر مکان اردوگاه شد. از جمله این زندانیان، برخی به تأسیسات یارابه و دوراندور منتقل شدند. 

لاشه کشتی Maheno (1935) 

کشتی Maheno در سال 1905 در اسکاتلند به عنوان یک کشتی مسافربری لوکس برای گذرگاه ترانس تاسمان ساخته شد. در طول جنگ جهانی اول به عنوان یک کشتی بیمارستانی در کانال انگلیس خدمت می‌کرد و سپس به صاحبانش بازگردانده شد. در سال 1935، کشتی به یک کشتی شکن در ژاپن فروخته شد. در حین کشیدن به اوزاکا در 25 ژوئن 1935، در 80 کیلومتری سواحل کوئینزلند در یک طوفان گرفتار شد و در نهایت در 9 سپتامبر 1935 در ساحل شرقی جزیره فریزر به لعل آمد. در طول جنگ جهانی دوم، این کشتی به عنوان هدف تمرینی برای نیروهای هوایی استرالیا (RAAF) و همچنین تمرین تخریب مواد منفجره توسط نیروهای ویژه مدرسه تکاوران فریزر به کار گرفته شد. بازدیدکنندگان امروزه هنوز می‌توانند آثار مختلف این کشتی را در آبهای جزیره فریزر مشاهده کنند، اما به دلیل خطرات امنیتی، ورود به لاشه آن مجاز نیست.

مدرسه تکاوران فریزر در جنگ جهانی دوم 

در طول جنگ جهانی دوم، نزدیک اسکله مک‌کنزی منطقه توسط “واحد ویژه Z” به عنوان اردوگاه آموزشی برای نیروهای ویژه، به نام مدرسه تکاوران فریزر، استفاده شد. این مکان برای آموزش نیروهای ویژه در شرایط مشابه جزایر اقیانوس آرام که در آن زمان ژاپنی‌ها جنگ می‌کردند، به کار گرفته شد. دریاچه مک‌کنزی برای آموزش چترنجات و لاشه کشتی Maheno برای تمرین تخریب مواد منفجره مورد استفاده قرار گرفت. بازدیدکنندگان امروزی هنوز می‌توانند اثار گذشته نظامی این مکان را مشاهده کنند، از جمله صفحات زره که برای آزمایش بمب‌های انفجاری و سلاح‌های سوراخ‌کننده زره به کار می‌رود و نقشه بتنی از بندر سنگاپور که در برنامه‌ریزی عملیات استفاده می‌شود.

پیشنهاد اسکان مجدد نائورو (1961) 

در سال 1961، جمهوری نائورو به عنوان بخشی از مذاکرات در شورای قیمومیت سازمان ملل متحد، نگرانی خود را از پایان صادرات فسفات و آینده جزیره ابراز کرد. در پاسخ به این نگرانی، استرالیا پیشنهاد داد که تمام جمعیت نائورو به جزیره فریزر اسکان یابد. این پیشنهاد توسط نائورو رد شد و جزیره کورتیس به عنوان جایگزین پیشنهاد شد. این پیشنهاد نیز توسط نائورو رد شد و در نهایت، نائورو در تاریخ 31 ژانویه 1968 به استقلال دست یافت.

جزیره فریزر در فهرست میراث جهانی (1992) 

در سال 1992، جزیره فریزر به فهرست میراث جهانی یونسکو افزوده شد. در سال 2021، نام بومی بوچولا سنتی K’gari به فهرست اضافه شد و همچنین نام استعماری جزیره فریزر نیز به آن اضافه گردید. در سال 2009، به عنوان بخشی از جشن Q150 در کوئینزلند، جزیره فریزر به عنوان یکی از نمادهای Q150 به دلیل نقش آن به عنوان یک “جاذبه طبیعی” معرفی شد.

حقوق مالکیت بومی به مردم بوچولا (2014) 

در اکتبر 2014، دادگاه فدرال حقوق مالکیت بومی را به مردم بوچولا اعطا کرد. این اعطای حقوق به افراد بومی اجازه می‌دهد تا برای مصارف خانگی شکار، ماهیگیری، و آب ببرند. این تصمیم به مردم بوچولا امکان می‌دهد تا از جزیره از طریق اکوتوریسم و توسعه تجارت بهره‌مند شوند.

آتش‌سوزی در جزیره (2020) 

در 14 اکتبر 2020، یک آتش‌سوزی بزرگ در جنگل جزیره فریزر به دلیل آتش‌سوزی غیرقانونی شروع شد. این آتش‌سوزی باعث تأثیر گذاری بر چندین جوامع شد و ساکنان را مجبور به ترک خانه‌های خود کرد. کمک‌های بین ایالتی از جمله خدمات آتش‌نشانی روستایی نیو ساوت ولز به کنترل آتش‌سوزی مورد استفاده قرار گرفت. باران فراوان در اواسط دسامبر به مهار آتش کمک کرد و توانست آتش‌سوزی را کنترل کند. جزیره در 15 دسامبر به روی گردشگران باز شد و انتظار می‌رود مناطق سوخته با موفقیت بازسازی شوند.

جغرافیا و بوم‌شناسی جزیره فریزر (کگاری) 

جغرافیا و بوم‌شناسی جزیره فریزر، یکی از جایگاه‌های استثنایی در منظر طبیعی استرالیاست. جزیره فریزر نه تنها میزبان گونه‌های منحصربه‌فرد جانوری و گیاهی است، بلکه محیط بوم‌شناسی خاص خود را داراست. در این  اینجا، به بررسی ویژگی‌های جغرافیایی و بوم‌شناختی این جزیره خواهیم پرداخت. 

ابعاد جزیره فریزر : 

طول: حدود 123 کیلومتر (76 مایل)

عرض: 22 کیلومتر (14 مایل)

ویژگی‌های جغرافیایی جزیره فریزر : 

در سال 1992 به عنوان میراث جهانی یونسکو ثبت شد.

بزرگترین جزیره شنی جهان با مساحت 1840 کیلومتر مربع (710 مایل مربع).

ششمین جزیره بزرگ استرالیا و بزرگترین جزیره در ساحل شرقی استرالیا.

زیرساخت‌ها و اقلیم جزیره فریزر : 

دارای جنگل‌های بارانی، جنگل‌های اکالیپتوس، جنگل‌های حرا، باتلاق‌های والوم و ذغال سنگ نارس.

وجود تپه‌های شنی و هیت‌های ساحلی.

ماسه از شن و ماسه ای تشکیل شده که به مدت حدود 750000 سال بر روی سنگ بستر آتشفشانی انباشته شده است.

تنوع زیستی در جزیره فریزر : 

میزبان گونه‌های متنوعی از گیاهان، پستانداران، پرندگان، خزندگان و دوزیستان.

حیات وحش منحصر به فرد و بسیار متنوع.

مناطق و شهرها:

دو منطقه اصلی: محله کگاری (بیشتر زمین‌های جزیره) و محله یورونگ (در ساحل شرقی).

نقاط مهم شامل نوک جنوبی نزدیک خلیج تین کان و کیپ شنی.

شهرهای نزدیک: خلیج هروی، ماریبورو، بوندبرگ و خلیج مارلو.

نهر الی و حوضه آبی:

نهر الی بزرگترین نهر آب شیرین در ساحل شرقی با دبی 80 میلیون لیتر در روز.

الی کریک حیات وحش غنی و منحصر به فرد دارد.

فرآیند های طبیعی در جزیره فریزر : 

فرآیند رانش دراز ساحلی باعث جابجایی شن و ماسه از سطح دریا به سمت شمال می‌شود.

حرکت تپه‌های شنی با سرعت 1 تا 2 متر در سال با وزش بادهای سراسری از جنوب شرقی.

مناظره‌های طبیعی و کشف‌های ژئولوژیک جزیره فریزر : 

“ساحل 75 مایلی” در سواحل شرقی به عنوان جاده اصلی تعیین شده و به عنوان باند فرود هواپیماها استفاده می‌شود.

مناظرهای زیبایی مانند Rainbow Gorge، The Cathedrals، The Pinnacles و Red Canyon.

حضور سنگ‌های آتشفشانی در ایندیان هد و نزدیکی بون بون کریک.

دریاچه‌ها در جزیره فریزر (کگاری) 

 جزیره  فریزر بیش از 100 دریاچه آب شیرین به خود اختصاص داده است، که با غلظت دومین در میان دریاچه‌های استرالیا، پس از دریاچه‌های تاسمانی، شناخته می‌شوند. این دریاچه‌های آب شیرین در فریزر از جمله تمیزترین دریاچه‌های جهان به حساب می‌آیند. 

دریاچه مک کنزی در جزیره فریزر  

در داخل شهر کوچک یورونگ واقع شده است.

ارتفاع حدود 100 متر از سطح دریا.

مساحت: 150 هکتار، عمق: بیش از 5 متر.

ماسه ساحل آن تقریباً سیلیس خالص است.

آلودگی به علت کرم‌های ضد آفتاب و صابون‌ها رخ می‌دهد.

pH آب متفاوت بوده و اسیدهای آلی موجود ممکن است رنگ آب را تحت تأثیر قرار دهند.

دریاچه بومانجین در جزیره فریزر 

بزرگترین دریاچه در هر جزیره دریایی در جهان با مساحت 200 هکتار.

توسط دو نهر از باتلاق دیواروم تغذیه می‌شود.

آب آن به دلیل جمع‌آوری تانن از باتلاق دیواروم قرمز است.

دریاچه وابی در جزیره فریزر  

عمق حداکثر 12 متر و دارای کمترین میزان اسیدی.

بیشترین زندگی آبی را در میان دریاچه‌های جزیره دارد.

دریاچه‌های پنجره‌ای در جزیره فریزر  

زیرشاخه‌ای از دریاچه‌های قرار گرفته‌اند که زمانی تشکیل می‌شوند که سطح آب به نقطه‌ای بالاتر از زمین اطراف افزایش یابد.

سایر دریاچه‌ها در جزیره فریزر  

بیش از 100 دریاچه آب شیرین در جزیره کگاری وجود دارد.

برخی از دریاچه‌ها از نظر غلظت غلظت دریاچه دومین در استرالیا هستند.

برخی از دریاچه‌ها از تمیزترین دریاچه‌های جهان به شمار می‌روند.

اسیدیته آب در برخی از دریاچه‌ها به دلیل وجود اسیدهای آلی ممکن است باعث محدودیت برای برخی گونه‌ها شود.

ملاحظات:

قایق‌های موتوری و جت اسکی ورود به دریاچه‌ها ممنوع است.

ورودی‌های آلی مثل کرم‌های ضد آفتاب و صابون‌ها ممکن است به آلودگی آب دریاچه‌ها منجر شوند. 

آب و هوای جزیره فریزر 

جزیره  فریزر دارای آب و هوای گرمسیری مرطوب و خشک (Köppen: Aw) است. دما در کلیه ترازها به ندرت از 33 درجه سانتیگراد (91 درجه فارنهایت) بالاتر یا به زیر 7 درجه سانتیگراد (45 درجه فارنهایت) می‌رسد و رطوبت همواره به سطح بالایی می‌رسد. بارش بیشترین میزان خود را در تابستان و اوایل پاییز دارد و متوسط سالانه آن حدود 1251 میلیمتر (49.25 اینچ) است. طوفان ممکن است یک تهدید باشد؛ در مارس 2009، طوفان درجه 5 تأثیر گذاری بر جزیره داشت، در حالی که طوفان اسوالد در ژانویه 2013 به صورت قابل توجهی ضعیف‌تر بود. با این حال، هر دو طوفان باعث فرسایش شدید ساحل، به ویژه در نوک شمالی جزیره، شدند. میانگین دمای سالانه دریا در بازه 22 تا 27 درجه سانتیگراد (72 تا 81 درجه فارنهایت) متغیر است.  

پوشش گیاهی و جانوران جزیره فریزر  

پستانداران:تعداد گونه‌های پستانداران در کگاری به تعدادی بین 25 تا 50 گونه تخمین زده شده است. این اعداد شامل دینگوها و والابی‌ها می‌شود. والابی باتلاقی در مناطقی که زیر درختان فراوانی دارند، از دینگوها حفاظت می‌کند. در جزیره، 19 گونه خفاش زندگی یا بازدید می‌کنند.

تا سال 2003، تعدادی از اسب‌های وحشی در جزیره حضور داشتند که اصل نژادشان از نسل اسب‌های عربی بود. این اسب‌ها در سال 1879 به جمعیت اصلی افزوده شدند. اما توسط آژانس حفاظت از محیط زیست در سال 2003 حذف شدند.

دینگوها:دینگوهای کگاری که پیش از این جزیره را اشغال می‌کردند، اکنون در حال کاهش هستند. آنها آخرین دینگوهای “خالص” در شرق استرالیا هستند و ورود سگ به جزیره برای جلوگیری از تلاقی‌ها ممنوع است. بر اساس بررسی‌های DNA از سال 2004، دینگوهای جزیره “خالص” ایده‌آل هستند. با این حال، برخی تلاقی‌های ژنتیکی در دهه 1990 شناسایی شده‌اند.

تا سال 1995، حملات دینگو به انسان در کگاری گزارش نشده بود. اما در آوریل 2001، یک پسر به نام کلینتون گیج توسط دینگوها حمله شده و کشته شد. بیش از 120 دینگو به عنوان پاسخ به این حادثه کشته شدند. برای جلوگیری از جذب دینگوها، افراد محلی موظف به عدم پخش غذا و زباله هستند.

تا سال 2015، تعداد دینگوها در کگاری به حدود 180 تا 220 نفر تخمین زده شده است.

خزندگان و دوزیستان:در کگاری 74 گونه خزندگان ثبت شده‌اند. از مارها 18 گونه شناخته شده است که برخی از آنها خطرناک هستند. گونا، مار، گکو، پوست، و قورباغه از دیگر جانداران موجود در جزیره هستند.

تمساح‌های آب شور به طور انحصاری خزندگان گرمسیری هستند و معمولاً در کوئینزلند شمالی دور از جزیره یافت می‌شوند. اما در تابستان 2008-2009، چندین کروکودیل بزرگ در اطراف جزیره دیده شدند.

صدف شکاری پایی، پرندگان:کگاری بخشی از Cooloola و Fraser Coast Important Bird Area (IBA) است. بیش از 350 گونه پرنده در جزیره زندگی می‌کنند. از جمله پرندگان شکاری می‌توان به عقاب دریایی، شاهین شاهین، عقاب دریایی و بادبادک اشاره کرد. این جزیره زیستگاه گونه‌های مختلفی از پرندگان مهاجر است.

نهنگ‌ها و دلفین‌ها:سیتاس‌ها مانند نهنگ‌های گوژپشت و برخی از گونه‌های دلفین از بازدیدکنندگان مکرر این منطقه هستند.

فلور:فلور کگاری با بیش از 865 گونه گیاهی بسیار متنوع است. جنگل‌های بارانی در این جزیره انحصاری هستند. در این منطقه می‌توان جنگل‌های بارانی با بلندترین رشد جهان را یافت. این جزیره دارای بیشترین مقدار بقایای والوم هیت در کوئینزلند است. از گونه‌های گیاهی مختلفی نظیر گونه‌های گیاهان نمک‌دوست و گیاهان بازسازنده خاک موجود است.

گردشگری در جزیره فریزر

گردشگری در جزیره فریزر، یا همان “کگاری”، یک تجربهٔ فراموش‌نشدنی از زیبایی‌های طبیعی استرالیاست. گردشگران می‌توانند از خلیج هروی یا ساحل رنگین کمان با کشتی به این جزیره سفر کنند و لحظاتی پرشور و ماجراجویی را در این مقصد محبوب تجربه کنند. پروازهای خوش منظره با استفاده از ساحل به عنوان باند فرود، اتوبوس‌های 4WD، و کامیون‌های ساحلی از وسایل حمل‌ونقل محبوب برای کاوش در این جزیره فراهم می‌آورند.

تخمین زده می‌شود که تعداد بازدیدکنندگان از جزیره سالانه از 350,000 تا 500,000 نفر متغیر است. از این بازدیدها، یکی از جذابیت‌های اصلی، شانس دیدن دینگو در محیط طبیعی خود است. برای حفظ زیستگاه و کاهش فرسایش، استفاده از پیاده‌روها و مسیرهای مشخص شده توسط بازدیدکنندگان تشویق می‌شود.

با این حال، گزارشات از مشکلات زیست‌محیطی نیز وجود دارد. به ویژه در سال 2009، گزارش شد که گردشگران با ایجاد مشکلات در دریاچه‌ها و تپه‌های شنی ساحلی، به خصوص از تخمین زده شده 90,000 نفری که از آن‌ها به عنوان توالت استفاده می‌کنند، مواجه شده‌اند. مسائلی از قبیل استفاده غیرمسئولانه از تپه‌های شنی و تأثیرات آن بر کیفیت آب در برخی از دریاچه‌ها نیز مطرح شده‌اند.

“ایستگاه مرکزی”، که در گذشته مرکز صنعت جنگلداری برای قطع درختان در کگاری بوده است، اکنون به یک مقصد گردشگری تبدیل شده است. این مکان میزبان برخی از کمیاب‌ترین گونه‌های گیاهان، به‌ویژه سرخس‌ها، در جنگل‌های بارانی نزدیک به آن است. گردشگران در این محل می‌توانند با گسترش افق‌های فرهنگی و طبیعی، لحظاتی فراموش‌نشدنی را تجربه کنند.  

ماهیگیری در جزیره فریزر  

یکی از فعالیت‌های محبوب در جزیره فریزر، ماهیگیری است که جلب توجه ماهیگیران از سواحل کوئینزلند را دارد. ماهی‌هایی مانند خیاط، جوجه‌ماهی، گلدن تروالی و ماهی موج‌سواری در این منطقه صید می‌شوند. هر یک از این ماهی‌ها نیاز به طعمه‌های مختلفی مثل Pilchards، کرم‌های خونی، Yabbies، pipi و کرم‌های شنی دارند. با این حال، ماهیگیری در نهرها و دریاچه‌های آب شیرین این جزیره ممنوع است. ماهیگیران می‌توانند در طول یک بسته ماهیگیری فصلی (از 1 اوت تا 29 سپتامبر) در آبهای ساحلی شرقی و آبهایی در 400 متری خارج از ساحل شرقی صید کنند. در این بسته، تنها گرفتن ماهی باله ممنوع است.

کمپینگ در جزیره فریزر 

جزیره فریزر دارای اردوگاه‌های زیادی با امکانات و دسترسی‌های مختلف است. مناطق اصلی کمپینگ شامل کمپ داندوبارا، کلیساهای جامع در فریزر، اردوگاه Waddy Point، ایستگاه مرکزی، ساحل Waddy، Cornwells Break، One Tree Rocks (Eurong-One) و سایر مناطق می‌باشند. برای کمپینگ و دسترسی با وسیله نقلیه، نیاز به مجوز دارید.

پیاده‌روی در جزیره فریزر 

برای علاقه‌مندان به پیاده‌روی شبانه، جزیره فریزر امکانات متنوعی را فراهم کرده است. یکی از پیاده‌راه‌های مهم این جزیره به طول 90 کیلومتر است. به عنوان مثال، می‌توانید از خلیج کینگ‌فیشر شروع کرده و به سمت دریاچه مک‌کنزی حرکت کنید، یک شب در آنجا بمانید و سپس مسیر پیاده‌روی خود را ادامه دهید.

دسترسی به جزیره فریزر

 برای دسترسی به جزیره فریزر، می‌توانید از راه‌های مختلفی استفاده کنید. یکی از این راه‌ها این است که با یک کشتی از ریور هدز (جنوب خلیج هروی) به خلیج کینگ فیشر و نهر وانگگولبا یا اینسکیپ پوینت به سمت شمال ساحل رنگین کمان سفر کنید. همچنین می‌توانید از پرواز چارتر از فرودگاه ساحلی سان شاین به جزیره بپردازید.

برای تمامی فرودگاه‌ها (به جز Kingfisher Bay) و سفر در جزیره (به جز در Kingfisher Bay Resort)، نیاز به یک سیستم چهار چرخ متحرک است. برای استفاده از وسایل نقلیه در جزیره، باید یک مجوز را دریافت کنید که به صورت آنلاین از DERM و چندین فروشگاه در Rainbow Beach در دسترس است. شما می‌توانید از چندین شرکت اجاره خودروی چهار چرخ محرک استفاده کنید. علاوه بر این، اتوبوس‌های تور جزیره و تورهای خودران نیز وجود دارند که به صورت منظم از خلیج هروی، ساحل رنگین کمان و نوسا حرکت می‌کنند. 

سوالات متداول درباره جزیره فریزر

1. جزیره فریزر چه جاذبه‌های گردشگری دارد؟

جزیره فریزر به عنوان یکی از مقاصد گردشگری محبوب کوئینزلند، دارای جاذبه‌های فراوانی از جمله دینگوها، ساحل رنگین کمان، و مناطق کمپینگ متنوع است.

2. چگونه به جزیره فریزر دسترسی داریم؟

برای دسترسی به جزیره فریزر، می‌توانید از کشتی‌ها از خلیج هروی یا ساحل رنگین کمان استفاده کرده یا با پرواز چارتر از فرودگاه ساحلی سان شاین به جزیره بروید.

3. چه اقداماتی برای حفاظت از محیط زیست جزیره انجام شده است؟

برای حفاظت از محیط زیست جزیره، استفاده از پیاده‌روها و مسیرهای مشخص شده توسط بازدیدکنندگان به منظور کاهش فرسایش تشویق شده و اقدامات برای مقابله با مشکلات زیست‌محیطی ایجاد شده توسط گردشگران انجام شده است.

4. آیا در جزیره فریزر امکان ماهیگیری وجود دارد؟

بله، جزیره فریزر یک مقصد محبوب برای ماهیگیری است. ماهی‌های متنوعی از جمله خیاط، جوجه‌ماهی، گلدن تروالی و ماهی موج‌سواری در اینجا صید می‌شوند.

5. چه اقداماتی برای تسهیل گردشگری در جزیره انجام شده است؟

برای تسهیل گردشگری در جزیره، اتوبوس‌های تور جزیره و تورهای خودران منظماً از خلیج هروی، ساحل رنگین کمان و نوسا حرکت می‌کنند. همچنین اجاره خودروهای چهار چرخ متحرک نیز در دسترس قرار دارد.

سخن پایانی مقاله درباره ی جزیره فریزر

به طور خلاصه، جزیره فریزر یکی از جواهرهای گردشگری استرالیا است که با جاذبه‌های فراوان، زیبایی‌های طبیعی، و فرصت‌های فراوان برای تجربه طبیعت، ماهیگیری، و کمپینگ، مسافران را جلب می‌کند. اقدامات مؤثر برای حفاظت از محیط زیست این جزیره و تسهیل گردشگری در آن به وضوح دیده می‌شود. با دسترسی راحت و امکانات متنوع، جزیره فریزر یک مقصد بی‌نظیر برای سفر و تفریح است.

  گرد آوری:بخش گردشگری موزستان