چرا به ساندویچ میگیم، ساندویچ؟
راز نام ساندویچ: از یک قمار تا یک غذای جهانی
ساندویچ
ساندویچ معمولاً غذایی است که از سبزیجات، پنیر یا گوشت برش خورده تشکیل شده و روی یا بین برش‌های نان قرار می‌گیرد، یا به طور کلی هر غذایی که نان به عنوان ظرف یا پوشش برای نوع دیگری از غذا عمل می‌کند. ساندویچ به عنوان یک غذای انگشتی قابل حمل در دنیای غرب آغاز شد، اما با گذشت زمان در سراسر جهان رایج شده است.
درباره تعریف دقیق ساندویچ، به ویژه اینکه آیا هات داگ یا ساندویچ باز را می‌توان به عنوان ساندویچ طبقه‌بندی کرد، بحث‌های رسانه‌های اجتماعی وجود داشته است. در ایالات متحده، وزارت کشاورزی و سازمان غذا و داروی ایالات متحده آژانس‌های مسئول هستند. وزارت کشاورزی برای ساندویچ‌های بسته از تعریف «حداقل 35 درصد گوشت پخته شده و حداکثر 50 درصد نان» و برای ساندویچ‌های باز از «حداقل 50 درصد گوشت پخته شده» استفاده می‌کند.
با این حال، همان دفترچه راهنمای وزارت کشاورزی بوریتو و فاجیتا را «شبیه ساندویچ» و فرانکفورترها را «نوع ساندویچ» تعیین می‌کند. استرومبولی صریحاً از بودن یک ساندویچ مستثنی است. در بریتانیا، انجمن ساندویچ بریتانیا ساندویچ را به عنوان «هر نوع نان با پر کردن، معمولاً به صورت سرد مونتاژ شده» تعریف می‌کند، تعریفی که شامل رول‌ها و بیگل‌ها می‌شود، اما غذاهایی را که به صورت گرم مونتاژ و سرو می‌شوند مانند همبرگر را شامل نمی‌شود.
ساندویچ یک نوع غذای ناهار محبوب است که برای کار، مدرسه یا پیک نیک خورده می‌شود تا به عنوان بخشی از ناهار بسته بندی شده مصرف شود. نان ممکن است ساده باشد یا با چاشنی‌هایی مانند سس مایونز یا خردل پوشانده شود تا طعم و بافت آن افزایش یابد. علاوه بر خانگی بودن، ساندویچ‌ها به طور گسترده در خرده فروشی‌های مختلف فروخته می‌شوند و می‌توانند گرم یا سرد سرو شوند. ساندویچ‌های شور مانند ساندویچ گوشت دلی و ساندویچ‌های شیرین مانند ساندویچ کره بادام زمینی و ژله وجود دارد.
ساندویچ به نام مخترع فرض شده خود، جان مونتاگو، چهارمین ارل ساندویچ نامگذاری شده است. وال استریت ژورنال آن را «بزرگترین کمک بریتانیا به هنر آشپزی» توصیف کرده است.
تاریخچه ساندویچ
استفاده از نوعی نان یا ماده نان مانند برای قرار دادن زیر غذای دیگر یا جمع‌آوری و محصور کردن آن در بسیاری از فرهنگ‌ها از نظر تاریخی یافت می‌شود.
در قرن اول قبل از میلاد گفته می‌شود که حیلل بزرگ، حکیم یهودی باستان، گوشت بره فصح و گیاهان تلخ را در یک ماتزا نرم – نان تخت و تخمیر نشده – به روش یک رول مدرن ساخته شده با نان تخت در طول فصح پیچیده است. نان‌های تخت با انواع کمی متفاوت از نظر اندازه مدت‌هاست که برای جمع‌آوری یا پیچیدن مقادیر کمی غذا در مسیر از بشقاب تا دهان در سراسر آسیای غربی و شمال آفریقا استفاده می‌شوند. از مراکش تا اتیوپی تا هند، نان معمولاً به صورت گرد تخت پخته می‌شود و در تضاد با سنت نان اروپایی است.
در قرون وسطی در اروپا، تخته‌های ضخیم نان درشت و معمولاً کهنه به نام «تِرنچِرز» به عنوان بشقاب استفاده می‌شد. پس از صرف غذا، تکه‌های نان خیس خورده به سگ‌ها یا گداهای روی میز ثروتمندان داده می‌شد و توسط غذاخوری‌ها در شرایط متواضع‌تر خورده می‌شد. پیش‌ساز آشپزی مستقیم با ارتباط مستقیم با ساندویچ انگلیسی را می‌توان در هلند قرن هفدهم یافت، جایی که جان ری، طبیعی‌دان، مشاهده کرد که در میخانه‌ها گوشت از تیرچه‌ها آویزان است که آن‌ها را به برش‌های نازک برش می‌دهند و با نان و کره می‌خورند و برش‌ها را روی کره می‌گذارند، مشخصات توضیحی که نشان می‌دهد ساندویچ روباز هلندی، برای انگلیس ناآشنا بود.
ساندویچ مدرن
در ابتدا ساندویچ به عنوان غذایی که مردان هنگام بازی و نوشیدن در شب با هم تقسیم می‌کردند درک می‌شد، به آرامی به عنوان یک وعده غذایی نیمه‌شب در میان اشراف وارد جامعه مودب شد. ساندویچ به نام جان مونتاگو، چهارمین ارل ساندویچ، یک نجیب‌زاده انگلیسی قرن هجدهم نامگذاری شده است.
معمولاً گفته می‌شود که لرد ساندویچ در طول جلسات طولانی کریبیج و سایر بازی‌های کارتی در خانه‌های قمار عمومی، از خدمتکار خود می‌خواست تا گوشت نمک‌سود را بین دو برش نان تست برای او بیاورد. او به این شکل غذا علاقه داشت زیرا به او اجازه می‌داد بدون نیاز به چنگال به قمار ادامه دهد و بدون اینکه کارت‌هایش با خوردن گوشت با دست‌های برهنه چرب شود. این غذا سپس در لندن محبوبیت پیدا کرد و نام ساندویچ با آن مرتبط شد.
این شایعه به شکل آشنا در کتاب پیر-ژان گروسلی لندن (نوچاتل، 1770)، ترجمه شده به عنوان یک تور به لندن در سال 1772 ظاهر شد.؛ برداشت‌های گروسلی در طول یک سال در لندن در سال 1765 شکل گرفته بود. یک گزینه جایگزین توسط زندگینامه‌نویس ساندویچ، N. A. M. Rodger ارائه شده است که پیشنهاد می‌کند تعهدات ساندویچ به نیروی دریایی و سیاست و هنر، به این معنی است که اولین ساندویچ بیشتر در دفتر کار او مصرف شده است.
محبوبیت ساندویچ در اسپانیا و انگلیس در قرن نوزدهم با ظهور جامعه صنعتی و طبقه کارگر که باعث شد وعده‌های غذایی سریع، قابل حمل و ارزان ضروری شود، به شدت افزایش یافت. برای مثال، در لندن، حداقل هفتاد فروشنده خیابانی در سال 1850 ساندویچ گوشت خوک می‌فروختند. در آن دهه، ساندویچ‌بارها نیز به شکل مهمی از تأسیسات غذاخوری در هلند غربی تبدیل شدند که معمولاً ساندویچ‌های جگر و گوشت نمک‌سود سرو می‌کردند.
در ایالات متحده، ساندویچ برای اولین بار به عنوان یک وعده غذایی پیچیده در شام تبلیغ شد. در اوایل قرن بیستم، با تبدیل نان به یک ماده اصلی رژیم غذایی آمریکایی، ساندویچ به همان نوع غذای سریع و محبوب تبدیل شد که قبلاً در مدیترانه گسترده بود.
نام گذاری ساندویچ
طبق داستان، پس از درخواست ارل ساندویچ برای گوشت بین دو برش نان، دوستانش شروع به سفارش “همانند ساندویچ” کردند. اولین استفاده نوشتاری از کلمه انگلیسی در مجله ادوارد گیبون ظاهر شد و به “تکه‌های گوشت سرد” به عنوان “ساندویچ” اشاره کرد.
قبل از اینکه به عنوان ساندویچ شناخته شود، به نظر می‌رسد این ترکیب غذایی به عنوان “نان و گوشت” یا “نان و پنیر” شناخته می‌شد. این دو عبارت در سراسر نمایشنامه‌های انگلیسی از قرن‌های شانزدهم و هفدهم یافت می‌شود.
در ایالات متحده، دادگاهی در بوستون، ماساچوست، در سال 2006 حکم داد که یک ساندویچ شامل حداقل دو برش نان است و بر اساس این تعریف، اصطلاح “ساندویچ” معمولاً شامل بوریتو، تاکو و کاسادیا نیست که معمولاً با یک تورتیلا ساخته می‌شوند و با انتخابی از گوشت، برنج و لوبیا پر شده‌اند.
دادگاهی در ایندیانا در سال 2024 حکم داد که تاکو و بوریتو نیز ساندویچ هستند و این تعریف شامل رستوران‌هایی است که انواع دیگری از ساندویچ‌ها مانند ژیروس یونانی، رول نان هندی یا بان می ویتنامی را آماده می‌کنند.
در اسپانیا، کلمه ساندویچ به معنای نان ساندویچ انگلیسی استفاده می‌شود، در غیر این صورت به عنوان بوکادیلو شناخته می‌شود. استفاده مشابه در فرهنگ‌های اسپانیایی زبان مانند مکزیک به کار می‌رود که کلمه تورتا نیز برای انواع محبوب ساندویچ‌های رول استفاده می‌شود.
در بریتانیا و استرالیا، اصطلاح ساندویچ نسبت به ایالات متحده محدودتر تعریف می‌شود و معمولاً به موردی اشاره دارد که از نان برش خورده از یک قرص نان استفاده می‌کند.
در انگلستان، عبارت butty به معنای “ساندویچ” استفاده می‌شود، به ویژه در مناطقی مانند شمال و جنوب انگلستان و ولز برای اشاره به برخی از انواع ساندویچ‌ها مانند چیپ باتی، بیکن باتی یا سوسیس باتی.
ساندویچ‌های آماده
ساندویچ‌ها از زمان اختراع نان برش خورده در دهه 1920 به طور گسترده در کافه‌ها، ایستگاه‌های راه‌آهن، میخانه‌ها و غذاخوری‌ها فروخته می‌شدند. ساندویچ‌هایی که بدون بسته‌بندی نگهداری می‌شدند، خشک می‌شدند و لبه‌های آن‌ها می‌پیچید، تا دهه 1970 در بریتانیا به طور گسترده یافت می‌شدند. کافه‌ها و بوفه‌های ایستگاه‌های راه‌آهن و قطارها بدنام بودند و اصطلاح “ساندویچ راه‌آهن بریتانیا” اغلب به طعنه استفاده می‌شد.
در سال 1979، زنجیره فروشگاه‌های بریتانیایی مارکس و اسپنسر طیف کوچکی از ساندویچ‌های سرد و آماده را که در جعبه‌های گوه‌ای شکل بسته‌بندی شده بودند، معرفی کرد. از آنجایی که آن‌ها محبوب بودند، یک آزمایش کوچک شامل پنج فروشگاه به سرعت به پوشش بیش از صد فروشگاه گسترش یافت. در عرض یک سال، این فروشگاه در جستجوی راه‌هایی برای تولید ساندویچ در مقیاس صنعتی بود. تا پایان دهه، صنعت ساندویچ بریتانیا به ارزش 1 میلیارد پوند رسیده بود. در سال 2017، صنعت ساندویچ بریتانیا به ارزش 8 میلیارد پوند ساندویچ تولید و فروخت.
سوالات متداول درباره چرا به ساندویچ میگیم، ساندویچ؟
سوال 1: چرا ساندویچ به این نام شناخته می‌شود؟
پاسخ: نام ساندویچ به دلیل تاریخچه خاص و مرتبط با ارل ساندویچ که اولین بار از آن استفاده کرد، برای این نوع غذا استفاده می‌شود.
سوال 2: آیا ساندویچ در سراسر جهان محبوب است؟
پاسخ: بله، ساندویچ به عنوان یک وعده غذایی سریع و محبوب در اکثر کشورها جایگاه ویژه‌ای دارد و با تنوع بالایی در انواع و محتواها سرو می‌شود.
سوال 3: چه غذاهایی می‌توان به عنوان ساندویچ در نظر گرفت؟
پاسخ: هر نوع غذایی که بین دو برش نان، رول، یا تورتیلا قرار گیرد، به عنوان ساندویچ شناخته می‌شود، از جمله گوشت، سبزیجات، مرغ و ماهی.
سوال 4: آیا ساندویچ در تاریخ به دیگر نام‌ها شناخته شده است؟
پاسخ: بله، در گذشته به ساندویچ به عنوان “نان و گوشت” یا “نان و پنیر” نیز اشاره می‌شد و به تدریج با نام فعلی شناخته شد.
سوال 5: چگونه ساندویچ به یک غذای محبوب شد؟
پاسخ: با پیدایش جامعه صنعتی و افزایش نیاز به وعده‌های غذایی سریع و قابل حمل، ساندویچ به سرعت مورد توجه و محبوبیت قرار گرفت و به یکی از غذاهای مورد علاقه جهانی تبدیل شد.
نتیجه گیری مقاله درباره ی چرا به ساندویچ میگیم، ساندویچ؟
با اتمام این مقاله، می‌توان نتیجه گرفت که ساندویچ به عنوان یک وعده غذایی پرطرفدار و چندکاره، در سطح جهانی تأثیرگذار بوده و همچنان به عنوان نمادی از سرعت، سهولت در تهیه، و تنوع در محتوا شناخته می‌شود. از زمانی که ارل ساندویچ اولین بار این غذا را معرفی کرد، تا به امروز، ساندویچ به عنوان یک عنصر مهم در تغذیه روزمره افراد و نماینده‌ای از توانایی انسان در ابداع و نوآوری در پذیرش غذا مانده است.
گرد آوری:بخش علمی موزستان
