اسکار آندومتر (رحم)؛ درد، خونریزی و ناباروری

اسکار آندومتر؛ علت، علائم و درمان 

اندومتر لایه داخلی رحم است. بافت اسکار روی رحم یا اطراف آن به عنوان زخم داخلی رحم شناخته می شود. این بافت اسکار در اثر تروما یا التهاب ایجاد می شود. اندومتریوز یک بیماری است که می تواند باعث ایجاد اسکار ضخیم در اندومتر شود و به چسبندگی منجر شود. با این حال، شرایط دیگری مانند جراحی های قبلی، ابلاسیون آندومتر (روشی که بافت را از بین می برد)، بارداری و سندرم آشرمن نیز می توانند باعث ایجاد زخم شوند.

این مقاله به بررسی زخم های داخلی رحم و چسبندگی، ماهیت آنها، چگونگی ایجاد، علائم، تشخیص و درمان می پردازد.

اسکار آندومتر (رحم) چیست؟

آندومتر غشای مخاطی است که رحم را می پوشاند. این پوشش در طول سیکل قاعدگی شما ضخیم می شود تا برای بارداری احتمالی آماده شود. اگر حاملگی اتفاق نیفتد، بخشی از پوشش آندومتر می ریزد. این زمانی است که خونریزی قاعدگی یا پریود رخ می دهد.

آسیب به پوشش آندومتر می تواند باعث ایجاد بافت اسکار شود. این می تواند منجر به چسبندگی شود که باعث می شود ساختارهایی که معمولاً جدا شده اند به هم بچسبند. این شامل ساختارهایی در لگن یا دیواره های جلویی و پشتی رحم است.

در حالی که آندومتریوز شایع‌ترین علت چسبندگی برای زنانی است که در هنگام تولد به آنها اختصاص داده شده است، اما می‌تواند ناشی از موارد دیگری مانند بارداری، جراحی و فرسایش آندومتر باشد.

از آندومتریوز یا لاپاراسکوپی 

آندومتریوز زمانی رخ می دهد که بافت آندومتر یا ایمپلنت ها در خارج از رحم جابجا شوند. بافت می تواند روی تخمدان ها، لوله های فالوپ یا سایر ساختارهای لگن ایجاد شود. 

ایمپلنت های اندومتر هنوز به هورمون هایی که چرخه قاعدگی شما را هدایت می کنند پاسخ می دهند. آنها رشد می کنند و خونریزی می کنند و باعث التهاب، درد و بافت اسکار می شوند.

روش های جراحی قبلی، از جمله لاپاروسکوپی جراحی، می‌تواند منجر به توده‌های بافت اسکار ضخیم شود که باعث چسبندگی می‌شود. لاپاراسکوپ یک ابزار جراحی با یک لوله نازک و یک دوربین. در طی جراحی لاپاراسکوپی از طریق یک برش کوچک وارد شکم می شود.

در طول لاپاراسکوپی لگن چه انتظاری داریم؟

شایع ترین علامت آندومتریوز درد مزمن، دردناک یا کرامپی لگن است. در واقع، 90 درصد از مبتلایان به اندومتریوز، درد مزمن لگنی دارند. چسبندگی ها نوع متفاوتی از درد را ایجاد می کنند که اغلب به عنوان درد چاقو یا کشش توصیف می شود که در موقعیت های مختلف می آید و می رود. چسبندگی ها همچنین می توانند باعث این موارد شوند:

• اختلالات قاعدگی

• گرفتگی بیش از حد قاعدگی 

• درد در حین یا بعد از رابطه جنسی

• ادرار دردناک، به ویژه در هنگام خونریزی قاعدگی

• اجابت مزاج دردناک، به ویژه در هنگام خونریزی قاعدگی

• ناباروری (عدم باردار شدن)

• نفخ شکم

• حالت تهوع، یبوست یا اسهال

• نقش التهاب 

بافت اسکار در پاسخ به آسیب و التهاب تشکیل می شود. با آندومتریوز، ایمپلنت به ناحیه اطراف خونریزی می کند. این باعث یک واکنش التهابی می شود که منجر به زخم و چسبندگی می شود. تقریباً 38٪ از مبتلایان به آندومتریوز دارای چسبندگی هستند.

علل و شرایط مرتبط با اسکار آندومتر

چندین شرایط سلامت می توانند منجر به اسکار آندومتر شوند، از جمله: 

• اندومتریوز

• بیماری التهابی لگن (PID)

• عفونت شدید، مانند عفونت‌های مقاربتی درمان‌نشده (STIs)، دیورتیکولیت و آپاندیسیت

• آسیب، تروما یا پرتودرمانی

• جراحی قبلی

• آدنومیوز(زمانی که پوشش آندومتر به دیواره عضلانی رحم گسترش می یابد)

• اختلالات خود ایمنی

شرایط سلامتی که می تواند منجر به علائمی مشابه اسکار آندومتر شود عبارتند از:

• سندرم آشرمن (چسبندگی داخل رحمی)

• میوم (فیبروم رحم)

• دیسمنوره(دردهای شدید قاعدگی)

• درد در زمان تخمک گذاری

• سرطان تخمدان، رحم یا آندومتر

• کیست های تخمدان

• سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS)

تاثیر بر باروری

اسکار شدید آندومتر می تواند باعث ناباروری شود و باردار شدن را دشوارتر کند. برخی از افراد تا زمانی که در مورد ناباروری به پزشک مراجعه نکنند، متوجه نمی‌شوند که به اندومتریوز مبتلا هستند.

در حالی که “چگونه” کاملاً درک نشده است، چندین نظریه وجود دارد. چسبندگی ممکن است لوله های فالوپ را مسدود کند و از ملاقات تخمک و اسپرم جلوگیری کند. نظریه دیگر این است که چسبندگی در تخمک گذاری اختلال ایجاد می کند یا باعث ایجاد شرایط نامطلوب در رحم می شود. از کاشت تخمک بارور شده پشتیبانی نکنید.

تشخیص اسکار آندومتر

تشخیص با تاریخچه پزشکی و معاینه فیزیکی، از جمله معاینه لگن و تست های تصویربرداری مانند سونوگرافی، توموگرافی کامپیوتری (CT اسکن)، و تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI). 

پزشک از طریق جراحی و گاهی اوقات بیوپسی (برداشتن نمونه ای از بافت برای آزمایش در آزمایشگاه) از بافت مشکوک، تشخیص قطعی می دهند. با این حال، جراحی معمولاً برای درمان است تا تشخیص به تنهایی.

 ممکن است سال‌ها طول بکشد تا کسی تشخیص داده شود زیرا آندومتریوز یا چسبندگی را می‌توان با شرایط دیگری که باعث درد مزمن لگن می‌شود اشتباه گرفت. این موارد عبارتند از:

• سندرم روده تحریک پذیر (IBS)

• سیستیت بینابینی (IC) (سندرم مثانه دردناک)

• بیماری التهابی لگن (PID)

اگر یکی از معیارهای زیر را دارید با پزشک خود تماس بگیرید: 

• درد مزمن لگنی حل نشده دارید. 

• شما کمتر از 35 سال دارید و 12 ماه یا بیشتر برای باردار شدن تلاش کرده اید.

• شما بالای 35 سال سن دارید و شش ماه یا بیشتر برای باردار شدن تلاش کرده اید.

درمان چسبندگی و اسکار آندومتر

اندومتریوز و اسکار آندومتر پیچیده هستند و علائم متفاوت است و تشخیص و درمان آنها را دشوار می کند. تشخیص و درمان زودهنگام برای جلوگیری از آسیب های جبران ناپذیر، به ویژه به سیستم تولید مثل و اعصاب ضروری است. درمان بستگی به علت زمینه‌ای، سلامت کلی، سابقه پزشکی، شدت چسبندگی، نگرانی‌های باروری و علائم شما دارد.

کنترل درد

چسبندگی های خفیف ممکن است فقط به مشاهده و کنترل درد نیاز داشته باشند، از جمله داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)، حمام گرم، یا پدهای گرم کننده. 

در صورت تایید پزشک، می‌توانید مسکن‌های OTC زیر را نیز برای کمک به درد امتحان کنید:

تیلنول (استامینوفن) ، ادویل، موترین (ایبوپروفن)، یک NSAID ، Aleve (ناپروکسن)، یک NSAID

برای علائم خفیف، می‌توانید گزینه‌های زیر را نیز در خانه امتحان کنید:

• حرارت را با استفاده از پچ، پد حرارتی، حمام گرم یا بطری آب گرم اعمال کنید.

• از کیسه یخ یا پارچه خنک استفاده کنید (به مدت 15 دقیقه چند بار در روز روی ناحیه دردناک یا ملتهب بمالید).

• داروهای موضعی (روی پوست)، از جمله چسب‌ها، ژل‌ها یا کرم‌های تسکین‌دهنده درد را بمالید.

• سعی کنید موقعیت خود را تغییر دهید تا ببینید که آیا فشار عصب را از بین می برد یا خیر.

• حرکات یا ورزش هایی مانند شنا را تمرین کنید.

داروها

موارد متوسط ​​ممکن است نیاز به هورمون درمانی، داروهای باروری یا سایر داروهای تجویزی برای درمان علت زمینه‌ای یا کنترل التهاب و درد داشته باشند.

عمل جراحی

چسبندگی های شدید ممکن است به هیستروسکوپی نیاز داشته باشد که در آن جراح بافت اسکار یا چسبندگی را برش می دهد. برداشتن موفقیت آمیز ممکن است به تخصص های مختلف جراحی و چندین عمل جراحی نیاز داشته باشد.

درمان باروری

اگر چسبندگی مانع باردار شدن شما شود، پزشک ممکن است بسته به سن شما جراحی یا درمان های باروری را پیشنهاد دهد.

به حداقل رساندن خطر عود

بافت آندومتر، اسکارها یا چسبندگی‌ها می‌توانند حتی با جراحی موفقیت‌آمیز بازگردند. پزشک ممکن است از چندین نوع درمان در کنار جراحی برای کمک به جلوگیری از عود استفاده کنند. گاهی اوقات هورمون درمانی می تواند از تحریک بافت آندومتر توسط هورمون ها جلوگیری کند. این نه تنها به کاهش علائم کمک می کند، بلکه می تواند التهابی را که ممکن است منجر شود نیز کاهش دهد.

پزشک همچنین ممکن است درمان کف لگن یا یک متخصص مانند متخصص گوارش را برای جلوگیری از عوارض و عود توصیه کنند.

سوالات متداول درباره اسکار آندومتر

1. اسکار آندومتر چه حسی دارد؟

اسکار آندومتر یا چسبندگی داخل رحم (آندومتر) می‌تواند دردی تیرکشنده، کشنده یا سفت‌کننده ایجاد کند. این درد با درد اندومتریوز فرق داره که مداوم‌تر است و اغلب به صورت گرفتگی، ضربان یا سوزش توصیف می‌شود.

2. چگونه می توانید به طور طبیعی از سلامت رحم حمایت کنید؟

برای کمک به حمایت از سیستم تناسلی و رحم سالم، داشتن یک رژیم غذایی متعادل، محدود کردن کافئین، اجتناب از مقادیر زیاد الکل و نوشیدن مقدار زیادی آب مهم است. ورزش همچنین مفید است زیرا ماهیچه های اطراف رحم را تقویت می کند، گردش خون را افزایش می دهد، چربی بدن را کاهش می دهد و استروژن اضافی را کاهش می دهد. اقدامات پیشگیری از STI نیز برای سلامت کلی باروری کلیدی است. همچنین ممکن است بخواهید پروبیوتیک ها را برای کاهش مصرف در نظر بگیرید. خطر ابتلا به واژینوز باکتریایی و عفونت های قارچی.

3. بافت اسکار ناشی از اندومتریوز چگونه است؟

اندومتریوز می تواند منجر به انواع مختلفی از اسکار داخلی شود. این نوارهای بافت همبند می توانند نازک، شفاف، ضخیم یا متراکم باشند. 

خلاصه  

صدمه و التهاب آندومتر (پوشش داخلی رحم) می‌تواند منجر به ایجاد اسکار و در نهایت چسبندگی‌های درون رحمی شود. آندومتریوز، اصلی‌ترین عامل ایجاد این چسبندگی‌ها در افراد با جنسیت مؤنث اختصاص داده شده در بدو تولد است. سایر شرایط همچون جراحی‌های قبلی، ابلیشن آندومتر، بارداری و سندرم آشرمن نیز می‌توانند سبب ایجاد اسکار و چسبندگی شوند. این عارضه می‌تواند موجب درد، اختلالات قاعدگی، ناباروری و مشکلات دیگر گردد.

تشخیص اولیه بر اساس شرح حال و معاینه پزشکی صورت می‌گیرد و ممکن است نیازمند سونوگرافی یا MRI باشد. تأیید قطعی تشخیص با جراحی و احتمالاً بیوپسی انجام می‌شود.

درمان بسته به شرایط ممکن است شامل مشاهده، کنترل درد، دارو درمانی یا جراحی باشد و در صورت نیاز، هورمون‌درمانی یا درمان‌های مرتبط با باروری نیز در نظر گرفته می‌شود.

گردآوری:بخش سلامت موزستان