زیدآبادی: من سال ۱۳۸۴، ۱۴۰۰ و دور اول انتخابات ۱۴۰۳ رأی ندادم، چون از احمدی‌نژاد، رئیسی و قالیباف نمی‌ترسیدم اما الان از تیم سعید جلیلی می‌ترسم
انتخاب | احمد زیدآبادی در کانال تلگرامی خود نوشت: من سال 1384 رأی ندادم، چون از محمود احمدی‌نژاد نمی‌ترسیدم. سال 1400 رأی ندادم، چون از مرحوم سید ابراهیم رئیسی نمی‌ترسیدم. دور اول انتخابات 1403 رأی ندادم، چون از محمدباقر قالیباف نمی‌ترسیدم. واقعیت، اما این است که الان از تیم سعید جلیلی می‌ترسم!
ترسم، ترس شخصی نیست، از آیندهٔ این کشور و جامعه است. ممکن است برخی بگویند؛ از چه می‌ترسی؟ مگر از این بدتر هم می‌شود؟ در جواب‌شان می‌گویم، من در این شش دهه عمری که از خدا گرفته‌ام، از تحولات روزگار یک درس بزرگ آموخته‌ام و آن درس این است که بدی و بدبختی و رنج و فلاکت ته ندارد! وضعی که در آن به سر می‌بریم بدترین نیست که گمان شود بدتر از آن امکان ندارد! هنوز چیز‌های بسیاری برای از دست رفتن وجود دارد. آن چیز‌ها تا وقتی هستند به چشم نمی‌آیند، وقتی از دست می‌روند رنج فقدان‌شان، چون خاری در چشم می‌خلد!
***
لیلاز: جلیلی می‌خواهد یک اقتصاد بسته و رو به عقب را در ایران حاکم کند
سعید لیلاز می گوید جلیلی پنهان نمی‌کند که می‌خواهد یک اقتصاد بسته و رو به عقب را در ایران حاکم کند. دخالت حداکثری دولت در اقتصاد و مشارکت حداقلی بخش خصوصی، واکنش بازار را به دنبال خواهد داشت. در صورت پیروزی جلیلی سیاست خارجی نیز بسته‌تر خواهد شد و واکنش‌های منفی در بورس و بازار ارز خواهیم دید.
سعید لیلاز، اقتصاددان، درباره واکنش اقتصاد کشور به پیروزی پزشکیان یا جلیلی به انتخاب گفت: من اگر از موضع جناحی پرهیز کنم، باید بگویم که مشخص است که واکنش بازار به پیروزی جلیلی خیلی متفاوت از پزشکیان خواهد بود. جلیلی پنهان نمی‌کند که می‌خواهد یک اقتصاد بسته و رو به عقب را در ایران حاکم کند. دخالت حداکثری دولت در اقتصاد و مشارکت حداقلی بخش خصوصی، واکنش بازار را به دنبال خواهد داشت. در صورت پیروزی جلیلی سیاست خارجی نیز بسته‌تر خواهد شد و واکنش‌های منفی در بورس و بازار ارز خواهیم دید.
وی در ادامه درباره راهکار دولت بعدی برای عبور از بحران‌های اقتصادی بیان کرد: دولت آینده چاره‌ای جز دراز کردن دست جلو مردم ندارد. ما دیگر منابع بیکران به عنوان رانت نداریم و باید کشور را با سرمایه‌های مردمی اداره کنیم. برای این کار باید بتوانیم اعتماد ملی را از طریق افزایش مشارکت مردم جلب کنیم، از نظر فرهنگی نیز زندگی مردم و طبقه متوسط را به رسمیت بشناسیم. سرمایه‌های داخلی و خارجی باید به سمت توسعه زیرساخت‌ها جذب شود و ارتقاع بهره وری و مبارزه بافساد نیز دو وظیفه مهم دولت بعدی است. دولت باید دخالت در اقتصاد را کاهش دهد و در صدر همه‌ی این ها، در اولین فرصت باید فشار وحشتناکی که روی توده حقوق بگیر وجود دارد را کم کنیم. اقتصاد ایران هزار مشکل دارد، اما من حتی یک عدد از آن را هم بدون راه حل نمی‌دانم. تمام مشکلات اقتصادی ایران راه حل دارد. دولتی که با مشارکت حداکثری شکل بگیرد و نقش و رنگ ایدئولوژیک در آن کمتر باشد و به صورت فنی به مسائل بپردازد، نیاز امروز ماست.
او افزود: هیچ کشوری بدون توجه به معیشت مردم نمی‌تواند ادامه دهد، هیچ کشوری نیز بدون سرمایه گذاری و همکاری با بخش خصوصی نمی‌تواند مردم را منتفع کند.
این اقتصاددان درباره رفتار دوگانه پزشکیان نسبت به اقتصاد اظهار داشت: ما در حوزه تولید ثروت با حداکثر توان فعال خواهیم بود، در حوزه توزیع ثروت نیز با حداکثر توان به معیشت توده مردم توجه خواهیم کرد. 20 میلیون خانوار حقوق بگیر و بازنشسته ایران قدرت خریدشان الان که صحبت می‌کنیم کمتر از 50 درصد سال 96 است. در حالیکه تولید ناخالص 15 درصد اضافه شده است. ما مردم را در 6 سال اخیر غارت کردیم، توده ایرانی را غارت کردیم، تولید ثروت داشتیم، اما به مردم نرسیده است. به همین علت همه می‌گویند اگر دولت سیزدهم کار کرده پس چرا سر سفره ما نیست؟ تمام پول‌هایی که از سفره محرومان دزدیده شده در کاناداست. اگر ما تولید ملی نداشتیم، قدرت خرید همه کاهش پیدا می‌کرد، اما وقتی تولید ملی مثبت می‌شود، همزمان حقوق 20 میلیون خانواده اضافه نمی‌شود، این ارزش افزوده منجر به سود اضافی می‌شود که اصلا در ایران نمی‌ماند. ما به شدت در حال کار کردن برای دولت ترودو در کانادا هستیم. پزشکیان می‌خواهد این روند را پایان دهد.
لیلاز درباره خطر عدم توجه به حل بحران‌های داخلی و مسائل سیاست خارجی گفت: من برای سیاست خارجی نقش مهمی قائل هستم، اما تعیین کننده نیست. عمده مسائل ایران را باید در داخل و در سیاست‌ها و وضعیت داخلی جستجو کنیم. دولت در ایران امکانات بسیار گسترده و متنوعی برای حل مسائل اقتصادی دارد. من به هیچ وجه ایران را کشور بیچاره‌ای در حل مسائل سیاسی و اقتصادی نمی‌دانم. ما یکی از بهترین کشور‌های خاورمیانه هستیم، در حالیکه تحت تحریم‌های ظالمانه‌ی تاریخ قرار داریم و بیش از ده سال طول کشیده، هنوز هم درآمد نفتی خوبی داریم. اقتصاد ما نیز اقتصاد متنوع و خوبی است. بر خلاف آنچه در دعوا‌های داخلی توی سر اقتصاد زده می‌شود، زیرساخت و منابع و ظرفیت‌های خوبی در اقتصاد و صنعت داریم. در حالیکه رشد سرمایه ثابت در ایران متوقف شده، ادامه رشد اقتصادی از محل رشد بهره وری اتفاق افتاده است؛ بنابراین من به هیچ وجه امکانات و ظرفیت‌های اقتصادی ایران را دست کم نمی‌گیرم.
