EigenLayer؛ انقلابی در امنیت بلاک چین

EigenLayer؛ گامی به سوی آینده‌ای امن و مقیاس‌پذیر برای بلاک چین

پروتکل EigenLayer یک راه‌حل مبتنی بر اتریوم است که از مکانیزم restaking برای تخصیص مجدد توکن‌های استیک‌شده‌ی ETH استفاده می‌کند تا امنیت سایر پروتکل‌های ساخته شده روی این شبکه را تقویت کند. 

با رشد وب 3، توسعه راه‌حل‌های نوآورانه که هزینه‌ی ساخت برنامه‌های غیرمتمرکز (dApp) را بدون خدشه‌دار کردن امنیت کاهش می‌دهند، اهمیت ویژه‌ای پیدا کرده است. EigenLayer یک بازار است که به توسعه‌دهندگان در شبکه‌ی اتریوم، دسترسی به بازاری از استیک‌کنندگان ETH با هزینه‌ی بسیار پایین برای تأمین خدمات اعتبارسنجی ارائه می‌دهد.

در ادامه این متن، در مورد EigenLayer، نحوه عملکرد آن، مزایا و ریسک‌هایش می‌خوانید. 

EigenLayer چیست؟

EigenLayer یک پروتکل مبتنی بر اتریوم است که از مکانیزم restaking برای تخصیص مجدد توکن‌های استیک‌شده‌ی ETH و توکن‌های استیک مایع (LST) استفاده می‌کند تا امنیت سایر پروتکل‌های ساخته شده روی این شبکه را تقویت کند. استیک‌کنندگان در EigenLayer برای تلاش‌های خود، پاداش‌های اضافی restaking دریافت می‌کنند، در حالی که پروتکل‌ها از دسترسی به مجموعه‌ای از اعتبارسنج‌های از پیش ساخته‌شده بهره‌مند می‌شوند.

EigenLayer با اجازه دادن به پروتکل‌ها برای استفاده از شبکه اعتماد بسیار امن اتریوم، اعتماد غیرمتمرکز را به کالایی تبدیل می‌کند و از آنجایی که پروتکل‌ها دیگر نیازی به صرف هزینه برای تشویق‌های پاداش برای ایجاد مجموعه اعتبارسنج ندارند، باعث کاهش هزینه راه‌اندازی پروتکل‌ها می‌شود.

EigenLayer چگونه کار می‌کند؟

EigenLayer به کاربران این امکان را می‌دهد تا با تخصیص مجدد اتریوم استیک‌شده خود، امنیت اتریوم را به سایر برنامه‌های غیرمتمرکز (dApp) ساخته شده روی این شبکه گسترش دهند.

کاربران می‌توانند با EigenLayer موافقت کرده و به آن اختیار دهند تا حقوق اجرایی بیشتری بر روی اتریوم استیک‌شده‌ی آن‌ها داشته باشد. این قابلیت انتخابی، شرایط اضافی برای جریمه شدن (slashing) را ایجاد می‌کند تا با شرایط پروژه‌هایی مانند لایه‌های دسترسی به داده و پل‌ها مطابقت داشته باشد. شرایط جریمه شدن، صداقت بین شرکت‌کنندگان را تضمین کرده و امنیت dAppهایی که از EigenLayer استفاده می‌کنند را حفظ می‌کند.

EigenLayer به عنوان یک بازار عمل می‌کند که در آن توسعه‌دهندگان می‌توانند اعتبارسنج‌ها را برای اختصاص اتریوم restake شده‌ی خود به منظور تأمین امنیت پروتکل‌هایشان تشویق کنند. در حالت دیگر، dApp باید یک توکن بومی برای تشویق‌های پاداش اعتبارسنج‌ها ایجاد کند و شبکه اعتماد خود را از ابتدا راه‌اندازی نماید.

با EigenLayer، توسعه‌دهندگان می‌توانند با بازدهی جذاب، برای اعتبارسنج‌ها انتخاب پروژه‌های خود را جذاب‌تر کنند. منابع مالی و زمانی درگیر در اینجا به میزان قابل توجهی کمتر از منابع لازم برای ایجاد یک شبکه اعتماد کاملاً جدید است.

انواع استیکینگ در EigenLayer

کاربران در EigenLayer می‌توانند بین دو روش استیکینگ، native staking و liquid restaking ، یکی را انتخاب کنند. در ادامه به بررسی هرکدام می‌پردازیم:

Native Restaking

Native Restaking شامل داشتن اعتبار خروج (withdrawal credentials) اعتبارسنج اتریوم به EigenPod است که قرارداد هوشمند این پروتکل می‌باشد. برای مشارکت در استیکینگ اصیل، کاربران باید یک گره اعتبارسنج اتریوم را اجرا کنند.

Liquid Restaking

کاربران همچنین می‌توانند با قفل کردن توکن‌های استیک مایع (LST) خود در قراردادهای هوشمند EigenLayer، اقدام به restaking نمایند. اعتبارسنج، توکن‌های LST که قبلاً روی پروتکل‌هایی مانند راکت پول و لیدو استیک شده‌اند را دریافت کرده و آن‌ها را در EigenLayer restake می‌کند.

مزایا و ریسک‌های EigenLayer

پروتکل EigenLayer مجموعه‌ای از مزایا و ریسک‌ها را به همراه دارد.

مزایا

• پاداش‌های اضافی برای استیک‌کنندگان: restaking به استیک‌کنندگان اجازه می‌دهد تا از پروتکل‌های مختلف، پاداش دریافت کنند.

• تجمیع اعتماد: استخر سرمایه بزرگ، با کاهش احتمال وقوع حمله 51 درصدی و افزایش هزینه فاسد کردن پروتکل، مدل اعتماد را بهبود می‌بخشد.

• کاهش هزینه سرمایه: از دیدگاه اعتبارسنج‌ها، استفاده مجدد از سرمایه در سرویس‌های مختلف، باعث می‌شود تا هزینه آن استهلاک پیدا کند. از دیدگاه توسعه‌دهندگان، EigenLayer با ارائه مجموعه‌ای بزرگ از اعتبارسنج‌ها با هزینه‌ای به مراتب پایین‌تر (از نظر مالی و زمانی) نسبت به راه‌اندازی مجموعه از ابتدا، مشکل راه‌اندازی را حل می‌کند.

• امنیت ساده‌شده‌ی شبکه: restaking در EigenLayer انعطاف‌پذیری را برای اکوسیستم اتریوم به ارمغان می‌آورد، جایی که پروژه‌ها می‌توانند به راحتی به امنیت شبکه دسترسی داشته و از آن استفاده کنند. دیگر پروژه‌های کوچک نیازی به سرمایه‌گذاری کلان برای توسعه سیستم‌های امنیتی ندارند، زیرا می‌توانند به امنیت اتریوم تکیه کنند. افزایش تعداد پروژه‌ها در اتریوم به دلیل کاهش موانع ورود، باعث افزایش پذیرش و منجر به تمرکززدایی بیشتر می‌شود.

ریسک‌ها

• ریسک بازدهی: بازار آزاد ممکن است باعث شود استیک‌کنندگان به سمت پروتکل‌هایی با بالاترین بازدهی بروند. این موضوع می‌تواند منجر به رقابت بین پروژه‌ها برای تنظیم بازدهی جهت جذب استیک‌کنندگان شود و در نهایت به تقاضای محدود یا عدم تقاضا برای پروژه‌هایی با بازدهی پایین‌تر منجر گردد.

• تمرکززدایی: وعده‌ی EigenLayer برای افزایش بازدهی، ممکن است باعث شود تا استیک‌کنندگان اتریوم، اعتبار خروج خود را به این پروتکل هدایت کنند. این امر در صورتی که بازیگران مخرب، آسیب‌پذیری‌های بالقوه‌ی EigenLayer را شناسایی و از آن‌ها سوءاستفاده کنند، برای شبکه‌ی اتریوم خطرآفرین است.

• جریمه شدن (Slashing): یک استیک‌کننده با احتمال جریمه شدن تا سقف 50 درصد از اتریوم استیک‌شده‌ی خود موافقت می‌کند. علاوه بر این، آن‌ها باید با شرایط پروتکل مطابقت داشته باشند. اگر قوانین تشخیص دهند که آن‌ها رفتار مخربی از خود نشان داده‌اند، ممکن است 50 درصد باقی‌مانده را نیز از دست بدهند.

سخن آخر

پروتکل EigenLayer نوید قابل توجهی برای سودمند بودن برای طرف‌های مختلف، به ویژه توسعه‌دهندگانی دارد که می‌خواهند بر روی ویژگی‌های dApp خود تمرکز کنند و اطمینان داشته باشند که EigenLayer مجموعه‌ی اعتبارسنج‌ها را در اختیارشان قرار می‌دهد. این امر به طور بالقوه می‌تواند موانع ورود را کاهش دهد و شاهد ساخت پروتکل‌های غیرمتمرکز بیشتری روی اتریوم باشیم.

با این حال، EigenLayer همچنین با مجموعه‌ای از ریسک‌ها از جمله ریسک بازدهی، تمرکززدایی و احتمال جریمه شدن همراه است. نحوه‌ی برخورد این پروتکل با این چالش‌ها، تأثیر قابل توجهی بر آینده‌ی آن خواهد داشت.

گردآوری:بخش سرمایه های دیجیتال موزستان