متن‌های فلسفی؛ نجوای روح در هیاهوی جهان
متن‌های فلسفی؛ رقص کلمات و حقیقت
وقتی می‌میرید،
نمی‌فهمید که مُرده‌اید!
تحملش فقط برای دیگران سخت است.
بی‌شعور بودن هم
مشابه همین وضعیت است.
دلتنگی چیز عجیبی نیست
دلتنگی یک بیقراری دائمی ست
در خیال و رویایی خیس
دلتنگی انتظاریست تلخ
در پس یک دلدادگی شیرین
دلتنگی …
جای خالی عشق ست در قلب
که با هیچ کس و هیچ چیز پر نمی شود
دلتنگی لمس باران ست
از پشت پنجره ی احساس
دلتنگی جای خالی توست
روی نیمکت پارک
که تنها با هجومی از خاطرات
و خیره ماندن به
نقطه ایی نامعلوم پر می شود…!!!
سقراط میگوید
وقتی دیدید سایه انسان های کوچک در حال بلند شدن است…
بدانید آفتاب سرزمین شما
در حال غروب کردن است…
سرزمینی که …
متفکرانش بیکار باشند و
بیسوادانشان شاغل
مشاورانش بیمار باشند و
وکلایش ساکت؛
جوانانش دل مرده باشند،
و سالخوردگانش بلند پرواز ؛
مردانش لحن زنانه داشته باشند و
زنانش ژست مردانه ؛
اغنیایش دزدی کنند و
فقرایش کارگری با حقوق بخور و نمیر؛
صادراتش فیلسوف باشد،
و وارداتش مواد مخدر ؛
قبرهایش خریده شوند و
مغزهایش فروخته؛
گورستان تاریخ است …
ما انسانهایی هستیم که اگر
کسی زیبایی ظاهری نداشته باشه
این فرصتو بهش نمیدیم
زیبایی باطنیشو بهمون نشون بده.
وقتی کسی وارد زندگیتان می‌شود
خدا او را به دلیلی می‌فرستد،
یا برای درس گرفتن از او، یا برای همیشه ماندن با او…
قوی کسی است که,
نه منتظر می ماند کسی خوشبختش کند،
و نه اجازه می دهد کسی بدبختش کند!!
هر گاه زندگی را جهنم دیدی,
سعی کن پخته از آن بیرون آیی…
سوختن را همه بلدند!!
زندگی هیچ نمی گوید, نشانت می دهد!!
با زندگی قهر نکن… دنیا منت هیچ کس را نمی کشد…
یکی رفت و یکی موند و یکی از غصه هاش خوند و
یکی برد و یکی باخت ویکی با قسمتش ساختو
یکی رنجید، یکی بخشید
یکی از آبروش ترسید
یکی بد شد، یکی رد شد،
همیشه که نباید همه چیز، خوب باشد!
در دل مشکلات است که آدم، ساخته می شود
گاهی همین سختی ها و مشکلات؛
پله ای میشوند به سمت بزرگترین موفقیت‌ها
دوست من
در مواقع سختی، نا امید نباش
برای آرزوهایت بجنگ
و محکمتر از قبل، ادامه بده …
چه بسیارند؛ جاده های همواری،
که به مرداب ختم می شوند، و چه بسیارتر؛
جاده های ناهموار و صعب العبوری؛
که به زیباترین باغ ها می رسند
تسلیم نشو، شاید پله ی بعد
ایستگاه خوشبختی ات باشد …
هر چیزی که اذیتت میکنه، داره صبر کردن رو بهت یاد میده
هر کسی که ترکت میکنه، داره بهت یاد میده چجوری رو پاهای خودت بایستی
هر چیزی که عصبانیت میکنه داره بهت بخشش و شفقت رو یاد میده
هر چیزی که ازش متنفری داره بهت عشق بی قید و شرط رو یاد میده
هر چیزی که ازش میترسی داره بهت شهامت مقابله باهاش رو یاد میده
و هر چیزی که نمیتونی کنترلش کنی داره بهت چگونه رها کردن رو یاد میده!
هیچ وقت آدم ها را با انتظار امتحان نکنید ؛
انتظار : آدم ها را عوض می کند …
آدم نیاز دارد
گاهی سر به هوا باشد
وبلند بلند بخندد تا بغضش گرفت،
بزند زیر گریه و با مشتهایش پلکهای
خیسش را پاک کند درست شبیه کودکی اش
آدم است دیگرآمده تا برای خودش زندگی کند نه مردم !
من نمیدانم
کی میخواهیم یاد بگیریم
آرمان هایمان را به این و آن تحمیل نکنیم
هرکس باید خودش باشد.
دست از سرِ دیگران و زندگیشان برداریم
آنقدر حواسمان به رفتارهای این و آن بود که یادمان رفت خودمان زندگی کنیم.
برای عمل کردن بدن انسان
باید او را بیهوش کرد…
اما
برای عمل کردن روح انسان
باید او را بیدار کرد…
ﺯﻧﺪﮔﯽ آﻥ ﮔﻞ ﺳﺮﺧﯽ ﺍﺳﺖ
ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺑﻮﯾﯽ
ﯾﮏ ﺳﺮﺍﻏﺎﺯ ﻗﺸﻨﮕﯽ ﺍﺳﺖ،
ﮐﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺩﺍﺭد
زندگی کن
ﺟﺎﻥِ ﻣﻦ، ﺳﺨﺖ ﻧﮕﯿﺮ ..
رونق عمر جهان، چندصباحی گذراست
قصه بودن ما
برگی از دفتر افسانه ای یِ، راز بقاست
دل اگر می شکند
گل اگر می میرد
و اگر باغ بخود رنگ خزان می گیرد
همه هشدار به توست؛
ﺟﺎﻥِ ﻣﻦ، ﺳﺨﺖ ﻧﮕﯿﺮ ..
زندگی کوچ همین چلچله هاست
ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ..
ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ..
عمر
با ارزش ترین داراییِ آدمه.
اگه کسی برات وقت
گذاشت یعنی داره
از ارزشمندترین
و غیرقابل تکرارترین چیزی که
داره خرجت می کنه
نیمی از نگرانی ها و اضطراب های ما مربوط به نظر دیگران است، ما باید این خار را از بدن خود بیرون بکشیم.
نظر دیگران تصوری خام یا یک وهم است که هر لحظه می‌تواند تغییر کند.
نظر دیگران به نخی بند است و ما را برده ی آنان می کند. برده ی نظراتشان و بدتر، برده ی آنچه وانمود می کنند به نظرشان می رسد.
در بازی زندگی یاد میگیری:
اعتماد به حرف های قشنگ
بدون پشتوانه …
مثل آویختن به طنابی پوسیدست..
یاد میگیری:نزدیکترین ها به تو …
گاهی میتوانند دورترین ها باشند…
یاد میگیری:آنقدر از خودت برای روز مبادا
پس انداز داشته باشی…
تا بتوانی یک روزی
تمام خودت رو بغل کنی و بروی …
و در جایی که شنیده و فهمیده نشوی نمانی….
یاد میگیری : دیوار خوب است…
سایه درخت مطلوب است…
اما هیچ تکیه گاهی ابدی نیست..
آهاى رفیق:
اونقدر آدمها قبل من و تو به گذشتشون فکر کردن،
حسرت خوردن، بغض کردن..
حالا کجان؟
رها کن رفیق.. رها کن بره..
گله ها را بگذار !
ناله ها را بس کن !
روزگار گوش ندارد که تو هی شِکوه کنی !
زندگی چشم ندارد که ببیند اخم دلتنگِ تو را !
فرصتی نیست که صرف گله و ناله شود !
تا بجنبیم تمام است تمام !
شاد باشید و بخندید
عمر کوتاه و زندگی گذراست
ﮔﺎﻫﯽ ﺩﻟﻢ
ﺑﺮﺍﯼ ﭼﻮﭘﺎﻥ ﺩﺭﻭﻏﮕﻮ
ﺧﯿﻠﯽ ﻣﯽ ﺳﻮﺯﺩ؛
ﺑﯿﭽﺎﺭﻩ
دو ﺑﺎﺭ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺩﺭﻭﻍ ﻧﮕﻔﺖ
ﺍﻧﮕﺸﺖ ﻧﻤﺎ ﺷﺪ …
ﻭﻟﯽ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ
ﺁﺩﻣﻬﺎ
ﺑﺎ ﺩﺭﻭﻍ ﻧﻔﺲ ﻣﯽ کشند…!
اشک‌ها را پشت لبخندی مخفی می‌کنیم
که خیلی درد می‌کند
و هیچ‌کس نمی‌فهمد؛
ما را دردِ همین نفهمیدن‌ها می‌کشد
نه زخم‌ها…
به “گورستان گذر کن” تا
چه خوردند و چه پوشیدند و بردند..
“دو روزی زندگی کردند” و آخر
به هر حالی که بودند جان سپردند..
طمع بسیار کردند “مال دنیا”
ز روزی بیشتر هرگز نخوردند..
همانانی که بودند نور چشمی
تنش را در لحد محکم فشردند..
اگر “شاه و گدا ، نادار و دارا”
“اجل آمد نفس بگرفت مُردند”
گاهے گذشت میڪنیم
گاهی گذر
معناے این دو فرق میڪند
بخشیدن دیگران
دلیلِ ضعیف بودن ما نیست
آنها را میبخشیم
چون آنقدر قوے هستیم
ڪہ میدانیم آدمها اشتباه میڪنند
و بزرگترین هدیہ‌ی گذشت،
آرامش است
گمان می‌کنم هر آدمی
باید پشت پنجره‌ی اتاقش
گل داشته باشد
که هر بار گلهایش خشک می‌شود
و دوباره گل می‌دهد
یادش بیفتد که روزهای درد هم
به پایان می‌رسند
آدمها را لحظه‌ها پیر نمی‌کنند.
آدمها را آدمها پیر می‌کنند.
سعی کنیم هوای دل همدیگر را
بیشتر داشته باشیم و
با همدیگر مهربان باشیم
“همدیگر را پیر نکنیم”…
آدمها همیشه «صبر نمی‌کنند»
تا به شما ثابت شود
تا شما تصمیم ماندن بگیرید!
همیشه تحمل نمی‌کنند
شما نادیده بگیریدشان
یک روز بدونِ خبر یک روز
بدونِ خداحافظی
یک روز بدونِ دیدارِ دوباره‌ی شما می‌روند
و شما وقتی برمی‌گردید که «مدتهاست» آدم‌های ماندنیِ زندگی تان رفته‌اند…
آدم‌های بلاتکلیفِ زندگیتان را رها نکنید!
مطمئن باشید که:
رفتن این آدمها بازگشتی ندارد
زمان کند می‌گذره وقتی منتظری.
زمان تند می‌گذره وقتی دیرت شده.
زمان کشنده‌ست وقتی غمگینی.
زمان کوتاهه وقتی خیلی شادی.
زمان بی پایانه وقتی دردی داری.
زمان طولانی می‌گذره
وقتی بی‌حوصله‌ای.
توجه کن : زمان با توجه
به اتفاقات درونِ تو می‌گذره
نه عقربه‌های ساعت
پس سعی کن
خوش بگذرونی لحظه‌ها‌ی زندگی رو
گردآوری:بخش سرگرمی موزستان
