هارپ چیست و چگونه می تواند دنیا را تغییر دهد؟

پروژه هارپ: چه کاربردهای بالقوه ای دارد؟ 

برنامه تحقیقاتی شفق فعال با فرکانس بالا (HAARP) یک پروژه تحقیقاتی است که از سال 1993 تا 2014 توسط ارتش ایالات متحده انجام شد. هدف آن مطالعه یونوسفر، منطقه ای از جو فوقانی زمین بود که در آن ذرات باردار با مغناطیسی زمین برهم کنش می کنند.

علیرغم اهداف علمی این برنامه، این برنامه موضوع تئوری های توطئه متعددی بوده است که ادعا می کنند از آن برای دستکاری آب و هوا، کنترل ذهن و سایر اهداف پلید استفاده شده است. در این مقاله، علم پشت HAARP ، تئوری‌های توطئه پیرامون آن و پیامدهای تحقیقات آن را برای درک خود از جو زمین را بررسی می‌کنیم.

HAARP چیست؟

برنامه تحقیقاتی شفق فعال با فرکانس بالا  (High-frequency Active Auroral Research Program) با نام اختصاری (HAARP) تواناترین فرستنده پرقدرت و فرکانس بالا (HF) جهان برای مطالعه یونوسفر است. ابزار اصلی این پروژه، ابزار پژوهشی یونوسفر (IRI) نام دارد که شامل آرایه‌ای متشکل از 180 آنتن دوقطبی متقاطع HF است که در مساحت 33 هکتار گسترده شده‌اند و توانایی انتشار 3.6 مگاوات انرژی را به اتمسفر بالایی و یونوسفر دارند. فرکانس‌های ارسالی قابل انتخاب در محدوده 2.7 تا 10 مگاهرتز هستند و از آنجایی که آنتن‌ها آرایه فازبندی پیچیده‌ای را تشکیل می‌دهند، پرتو ارسالی می‌تواند اشکال مختلفی به خود بگیرد، می‌تواند در محدوده زاویه وسیعی اسکن شود و می‌توان چندین پرتو ایجاد کرد. این تأسیسات از 30 پناهگاه فرستنده استفاده می‌کند که هر کدام دارای شش جفت فرستنده 10 کیلوواتی هستند تا توان ارسال 3.6 مگاوات را تأمین کنند.

HAARP برای چه مواردی استفاده می شود؟

هدف اصلی پروژه تحقیقاتی شفق فعال با فرکانس بالا (HAARP) مطالعه بنیادی فرآیندهای فیزیکی در بالاترین سطوح جو زمین، یعنی تروپوسفر و یون‌سفر است. این تحقیقات به دو دسته تقسیم می‌شوند: (1) فعال، که به استفاده از ابزار پژوهشی یونوسفر (IRI) نیاز دارد و (2) غیرفعال، که تنها از ابزارهای پایش استفاده می‌کند.

یون‌سفر از ارتفاع حدود 60 تا 80 کیلومتری از سطح زمین شروع می‌شود و تا ارتفاع بالای 500 کیلومتری امتداد دارد. یون‌های آزاد و یون‌های موجود در یون‌سفر می‌توانند با امواج رادیویی تعامل داشته باشند. امواج رادیویی HAARP ذرات باردار را گرم کرده و اختلالات کوچکی ایجاد می‌کند که شبیه به تعاملاتی است که در طبیعت اتفاق می‌افتد. پدیده‌های طبیعی تصادفی هستند و اغلب دشوار است که مشاهده شوند. با HAARP، دانشمندان می‌توانند زمانی و مکانی را که اختلالات رخ می‌دهد کنترل کنند تا بتوانند اثرات آن را اندازه‌گیری کنند. علاوه بر این، می‌توانند آزمایش‌ها را تکرار کنند تا تأیید کنند که اندازه‌گیری‌ها واقعاً نشان‌دهنده آن چیزی هستند که محققان فکر می‌کنند.

چرا HAARP توسعه یافت؟

برنامه تحقیقاتی شفق فعال با فرکانس بالا (HAARP) در سال 1990 با ابتکار کنگره آغاز شد تا دانش ما را در مورد جو فوقانی زمین و تأثیرات آن بر انتشار امواج رادیویی گسترش دهد. تأکید ویژه بر این بود که بتوان آن را درک کرد و از آن برای تقویت سیستم‌های ارتباطی و نظارتی برای اهداف غیرنظامی و نظامی استفاده کرد.

این پروژه تحقیقاتی بین سال‌های 1990 تا 2014 توسط نیروی هوایی ایالات متحده (USAF) و نیروی دریایی ایالات متحده مشترکاً مدیریت می‌شد. هدف آن مطالعه خواص فیزیکی و الکتریکی یونوسفر زمین بود که می‌تواند بر سیستم‌های ارتباطی و ناوبری نظامی و غیرنظامی تأثیر بگذارد.

چه کسی مالک HAARP است؟

در بیش از 25 سال گذشته، اداره تحقیقات نیروی هوایی (AFRL) بخش فضایی در پایگاه نیروی هوایی Kirtland، نیومکزیکو و دانشگاه آلاسکا فیربنکس (UAF) در زمینه تحقیقات یونوسفر در HAARP همکاری کرده‌اند. هنگامی که بودجه USAF برای پژوهش و توسعه کاهش یافت، تلاش‌هایی برای یافتن راه حلی برای حفظ این منبع تحقیقاتی ملی منحصربه‌فرد انجام شد.

در ماه اوت سال 2015، تجهیزات تحقیقاتی به دانشگاه آلاسکا با یک موافقتنامه آموزش و پرورش (EPA) منتقل شد. برای ارائه اختیار و کنترل مدیریت به UAF، یک توافقنامه همکاری تحقیقات و توسعه (CRADA) ایجاد شد. CRADAها توافقنامه‌های منحصربه‌فردی هستند که امکان دسترسی به منابع گسترده مالی دولت را فراهم می‌کنند که می‌توان از آنها برای کسب نتایج چشمگیر استفاده کرد. این یک عمل معمول است که سازمان‌های دولتی مالکیت تجهیزات تحقیقاتی را به دانشگاه‌ها منتقل کنند تا از علم حمایت مداوم شود. مسئولیت تاسیسات و تجهیزات HAARP به طور رسمی در تاریخ 11 اوت 2015 از ارتش به دانشگاه آلاسکا منتقل شد.  

HAARP چگونه کار می کند؟

دانشمندان HAARP از فرستنده‌های رادیویی HF استفاده می‌کنند تا مناطق کوچکی از یونوسفر را گرم کنند و اثرات آن را مشاهده کنند (از جمله گرمایش یونوسفر). برای تحقیقات فضایی سنتی با استفاده از مشاهدات زمینی یا آزمایش‌های انجام شده روی موشک‌های جوی، ممکن است مدت زمان بسیار طولانی (روزها، هفته‌ها یا حتی سال‌ها) بگذرد تا شرایط طبیعی مورد نظر ایجاد شود. ماهواره‌ها می‌توانند پایگاه‌های داده بسیار بزرگ‌تری را جمع‌آوری کنند، اما هماهنگ کردن ماهواره با پدیده‌های مورد نظر دشوار است. با تاسیساتی مانند HAARP، امکان انجام آزمایش در هر زمان وجود دارد تا ساختارهای پلاسما و ناپایداری‌ها ایجاد شود، از یونوسفر مانند یک آنتن برای تحریک امواج فرکانس پایین، ایجاد درخشش‌های ضعیف مانند شفق درخشان و آزمایش‌های مختلف انجام داد. 

چرا HAARP در گاکونا، آلاسکا است؟

زمینی که HAARP روی آن ساخته شده است، در اصل توسط USAF برای ساخت یک رادار پراکنده برگشتی در افق خریداری شد. پایان جنگ سرد در سال 1991 و تغییر اولویت های مالی منجر به لغو رادار قبل از شروع ساخت شد. 

ارتش ایالات متحده گاکونا، آلاسکا را به عنوان مکان HAARP انتخاب کرد زیرا این مکان با معیارهای انتخاب سایت زیر مطابقت داشت:

√ در منطقه شفق قطبی قرار داشته باشد.

√ نزدیک بزرگراه اصلی برای دسترسی در تمام طول سال باشد.

√ از مناطق پرجمعیت، آلودگی الکتریکی و نور دور باشد.

√ در زمین نسبتاً صاف باشد.

√ هزینه های ساخت و بهره برداری واقع بینانه و معقولی داشته باشد.

√ دارای کمترین تأثیرات زیست محیطی باشد.

تئوری های توطئه در مورد HAARP

برنامه تحقیقاتی شفق فعال با فرکانس بالا (HAARP) یک پروژه تحقیقاتی قانونی بود که توسط نیروی هوایی ایالات متحده (USAF) و دانشگاه آلاسکا فیربنکس (UAF) اداره می شد. هدف این پروژه مطالعه یونوسفر، منطقه ای از جو فوقانی زمین بود که در آن ذرات باردار با مغناطیسی زمین برهم کنش می کنند. علیرغم اهداف علمی اعلام شده این برنامه، HAARP موضوع تئوری های توطئه متعددی بوده است. برخی از رایج ترین ادعاها عبارتند از:

• دستکاری آب و هوا: برخی افراد ادعا کرده اند که از HAARP برای کنترل آب و هوا استفاده می شود و باعث بلایای طبیعی مانند طوفان، زلزله و سونامی می شود.

• کنترل ذهن: برخی از مردم ادعا کرده اند که HAARP برای کنترل ذهن یا اهداف شستشوی مغزی استفاده شده است، بر اساس این ایده که امواج رادیویی می توانند بر رفتار انسان تأثیر بگذارند.

• ارتباط با بیگانگان: برخی از مردم حدس می زنند که HAARP برای برقراری ارتباط با اشکال حیات فرازمینی استفاده شده است.

• از کار انداختن ماهواره‌ها و موشک‌ها با هارپ : برنارد ایستلود، فیزیکدان آمریکایی، مدعی بود که برنامه تحقیقاتی شفق فعال با فرکانس بالا (HAARP) با استفاده از پتنت‌های او ساخته شده است. این پتنت‌ها شامل تکنولوژی از کار انداختن ماهواره‌ها و موشک‌ها بودند. ایستلود ادعا می‌کرد که با استفاده از هارپ می‌توان امواج رادیویی با فرکانس بالا را به سمت کمربند تشعشعی ون آلن در فضا ارسال کرد. این امواج رادیویی می‌توانند ذرات باردار در کمربند تشعشعی را تحریک کنند و باعث ایجاد جریان‌های الکتریکی شوند. این جریان‌های الکتریکی می‌توانند به ماهواره‌ها و موشک‌ها آسیب بزنند و آنها را از کار بیندازند.

• تولید پسدمه و کنترل ذهن انسان : برخی افراد ادعا می‌کنند که برنامه تحقیقاتی شفق فعال با فرکانس بالا (HAARP) در تولید پسدمه نقش دارد. پسدمه، یا chemtrail، اصطلاحی است که برای اشاره به خطوط سفیدی که هواپیماها در آسمان ایجاد می‌کنند، استفاده می‌شود. برخی افراد معتقدند که پسدمه حاوی مواد شیمیایی است که برای کنترل ذهن انسان یا دستکاری در آب‌وهوا استفاده می‌شود. پسدمه در واقع بخار آب است که از گاز خروجی موتور هواپیماها می‌جوشد و در جو سرد میعان می‌شود. این بخار آب با مولکول‌های آب موجود در ابرها ترکیب می‌شود و باعث ایجاد کریستال‌های کوچک یخی می‌شود.

این ادعاها به طور گسترده توسط دانشمندان و متخصصان این حوزه رد شده است. جامعه علمی اعلام کرده است که HAARP قادر به ایجاد بلایای طبیعی، کنترل ذهن ها یا برقراری ارتباط با بیگانگان و … نیست.

شواهد علمی از این ایده حمایت می کند که HAARP یک برنامه تحقیقاتی قانونی با اهداف علمی بود. تحقیقات آن به درک ما از یونوسفر کمک کرده است، که پیامدهایی برای طیف وسیعی از زمینه‌های علمی و فناوری، از جمله ارتباطات، ناوبری، و آب و هوای فضا دارد.

یافته های تحقیقات HAARP

• یکی از یافته‌های کلیدی تحقیقات HAARP کشف پدیده‌ای به نام “گرمایش یونوسفر” بود. هنگامی که امواج رادیویی به سمت یونوسفر هدایت می‌شوند، می‌توانند مناطقی از ذرات پرانرژی ایجاد کنند که اتمسفر اطراف را گرم می‌کنند. این امر بر درک ما از سیستم آب و هوایی زمین تأثیر می‌گذارد، زیرا یونوسفر نقشی در تنظیم جریان انرژی بین زمین و فضا دارد.

• یافته مهم دیگر تحقیقات HAARP کشف نوع جدیدی از شفق قطبی به نام “شفق قطبی تحریک‌شده با رادیوی” بود. با هدایت امواج رادیویی به سمت یونوسفر، دانشمندان قادر به ایجاد شفق‌های مصنوعی بودند که با شفق‌های طبیعی دیده شده در مناطق قطبی متفاوت بودند. این امر بر درک ما از فرآیندهای ایجاد شفق قطبی و تأثیر آب و هوای فضایی بر اتمسفر زمین تأثیر می‌گذارد.

• علاوه بر این یافته‌های علمی، HAARP کاربردهای نظامی نیز داشت، مانند بهبود ارتباطات و ناوبری در مناطق قطبی و تشخیص ساختارهای زیرزمینی. با این حال، این کاربردها در کانون توجه برنامه نبودند و پیامدهای آنها برای امنیت ملی هنوز موضوع بحث است.

هارپ فقط برق خانه‌داری را از شبکه برق محلی استفاده می‌کند که برای روشنایی، گرمایش و رایانه‌ها استفاده می‌شود. در طول عملیات تحقیقاتی، هارپ از ژنراتورهای خود برای راه‌اندازی IRI استفاده می‌کند.

هارپ چقدر از شبکه برق مصرف می کند؟

میزان برقی که هارپ از شبکه برق می‌گیرد بسته به زمان سال و نوع عملیاتی که انجام می‌دهد متفاوت است. اما به طور متوسط، هارپ فقط حدود 10 مگاوات برق از شبکه برق محلی استفاده می‌کند. این کمتر از برق مورد نیاز یک مرکز خرید متوسط است.

در طول عملیات تحقیقاتی، هارپ از ژنراتورهای خود برای تأمین انرژی مورد نیاز برای IRI استفاده می‌کند. IRI یک مجموعه بزرگ از آنتن‌ها است که برای ارسال امواج رادیویی با فرکانس بالا به یونوسفر استفاده می‌شود. این امواج رادیویی می‌توانند ذرات باردار یونوسفر را گرم کنند و باعث ایجاد تغییراتی در جو شوند.

ژنراتورهای هارپ می‌توانند تا 3.6 مگاوات برق تولید کنند. این برای تأمین انرژی مورد نیاز IRI کافی است. هارپ در طول عملیات تحقیقاتی به شبکه برق محلی وابسته نیست.

بنابراین، هارپ یک مصرف‌کننده برق کم است و تأثیر کمی بر شبکه برق محلی دارد.

خطرات سلامتی مرتبط با میدان‌های الکترومغناطیسی تولید شده توسط هارپ

فرستنده HF با توان بالا یک سیستم ثابت است، و میدان‌های قدرت مرتبط با سیستم آنتن آن با فاصله از آنتن کاهش می‌یابد. میزان کاهش میدان معکوس با فاصله است و قدرت به سطحی معمولی که در نزدیکی ایستگاه‌های پخش AM/FM/TV مشاهده می‌شود، کاهش می‌یابد.

سلامت و ایمنی در طراحی فرستنده HF و آرایه آنتن در اولویت قرار داشت. هیچ مکانی در سایت یا خارج از آن وجود ندارد که میدان الکترومغناطیسی آن از استانداردهای ایمنی برای قرار گرفتن در معرض تعریف شده توسط IEEE/ANSI C95.1-1992 و NCRP Report No. 86 تجاوز کند. در حقیقت، میدان‌های الکترومغناطیسی اندازه‌گیری شده در نزدیکترین نقطه دسترسی عمومی پایین‌تر از آنهایی است که در بسیاری از محیط‌های شهری وجود دارد.

تنها نقاطی در سایت که به استاندارد ایمنی الکترومغناطیسی نزدیک می‌شوند، نزدیک به آنتن یا مستقیماً زیر و بالای آنتن هستند. یک نرده در اطراف پد شنی آنتن ناحیه محدودی را در زیر آنتن‌ها که ممکن است میدان‌ها از استاندارد تجاوز کنند، احاطه کرده است. خارج از این نرده، میدان‌های الکترومغناطیسی بسیار سریع کاهش می‌یابند و همیشه کمتر از استاندارد هستند. نزدیکترین نقطه دسترسی عمومی به سایت در بزرگراه Tok حدود 3000 فوت از نرده آنتن فاصله دارد و میدان در این نقطه به 10000 برابر کمتر از استاندارد کاهش یافته است.

بنابراین، هارپ هیچ خطر سلامتی مرتبط با میدان‌های الکترومغناطیسی تولید شده توسط آن ایجاد نمی‌کند.

سوالات متداول درباره هارپ

1. هارپ کجاست؟

هارپ در گاکونا، آلاسکا، واقع شده است. این مکان به دلیل قرار گرفتن در منطقه شفق قطبی انتخاب شد، زیرا این امر به دانشمندان امکان می‌داد تا به راحتی شفق‌های مصنوعی ایجاد کنند.

2. هارپ چگونه کار می کند؟

هارپ از مجموعه ای از آنتن های قدرتمند برای ارسال امواج رادیویی با فرکانس بالا به یونوسفر استفاده می کند. این امواج رادیویی می توانند ذرات باردار یونوسفر را گرم کنند و باعث ایجاد تغییراتی در جو شوند.

3. هارپ چه کاربردهایی دارد؟

هارپ کاربردهای علمی و نظامی دارد. کاربردهای علمی هارپ عبارتند از:

– مطالعه یونوسفر

– توسعه فناوری های جدید برای ارتباطات، ناوبری و هواشناسی فضایی

کاربردهای نظامی هارپ عبارتند از:

– بهبود ارتباطات و ناوبری در مناطق قطبی

– تشخیص ساختارهای زیرزمینی

– ایجاد اشعه های الکترومغناطیسی قدرتمند

4. آیا هارپ برای دستکاری آب و هوا استفاده می شود؟

این ادعا توسط دانشمندان و متخصصان این حوزه رد شده است. تحقیقات علمی نشان داده است که هارپ نمی تواند به اندازه کافی انرژی به یونوسفر منتقل کند تا تأثیر قابل توجهی بر آب و هوا داشته باشد.

5. آیا هارپ برای کنترل ذهن استفاده می شود؟

این ادعا نیز توسط دانشمندان و متخصصان این حوزه رد شده است. تحقیقات علمی نشان داده است که امواج رادیویی با فرکانس بالا نمی توانند به اندازه کافی به مغز نفوذ کنند تا تأثیر قابل توجهی داشته باشند.

نتیجه پایانی

HAARP (هارپ) یک پروژه تحقیقاتی مهم بود که به درک ما از یونوسفر کمک کرده است. این پروژه همچنین کاربردهای نظامی داشت، اما این کاربردها در کانون توجه برنامه نبودند. تحقیقات هارپ درک ما از یونوسفر را بهبود بخشیده است و می‌تواند برای توسعه فناوری‌های جدیدی در زمینه‌های ارتباطات، ناوبری و هواشناسی فضایی استفاده شود.

گردآوری:بخش علمی موزستان